این پست وبلاگ Runlevel و Target را که مفاهیم اساسی سیستم عامل لینوکس هستند، به تفصیل پوشش می دهد. ضمن توضیح اینکه Runlevel چیست و چه کاری انجام می دهد و تفاوت آن با Target به اهمیت آن در سیستم نیز اشاره می شود. علاوه بر این، روش‌های تغییر سطح Runlevel در سیستم عامل لینوکس، بهترین شیوه‌های استفاده و راه‌حل‌هایی برای مشکلات احتمالی ارائه شده‌اند. این یک نمای کلی از مفاهیم Runlevel و Target با نکات و توصیه های کاربر محور ارائه می دهد، در حالی که نقش Target در اکوسیستم لینوکس را برجسته می کند. این شامل اطلاعات ارزشمندی برای مدیران سیستم و کاربران لینوکس است.

مفاهیم اساسی سیستم عامل لینوکس

سیستم عامل لینوکس system یک سیستم عامل متن باز و رایگان است که در طیف گسترده ای از برنامه ها از سرورها گرفته تا سیستم های تعبیه شده استفاده می شود. به لطف ساختار انعطاف پذیر، قابلیت اطمینان و پشتیبانی قوی جامعه، هم توسط کاربران فردی و هم توسط شرکت های بزرگ ترجیح داده می شود. درک مفاهیم اساسی لینوکس برای استفاده موثر از این سیستم عامل بسیار مهم است.

لینوکس دارای یک لایه اصلی به نام هسته است. هسته ارتباط بین سخت افزار و نرم افزار را فراهم می کند و منابع سیستم را مدیریت می کند. علاوه بر این، پوسته یک رابط خط فرمان به نام . به کاربران اجازه می دهد تا با سیستم عامل ارتباط برقرار کنند. پوسته دستورات را تفسیر کرده و به سیستم عامل منتقل می کند. رابط‌های گرافیکی کاربر (GUI) نیز به طور گسترده در لینوکس استفاده می‌شوند و به کاربران اجازه می‌دهند تا به شیوه‌ای بصری‌تر تعامل داشته باشند.

مفاهیم اساسی

• هسته: قلب سیستم عامل سخت افزار را مدیریت می کند.
• پوسته: رابط خط فرمان دستورات کاربر را تفسیر می کند.
• سیستم فایل: این اجازه می دهد تا داده ها در یک ساختار سلسله مراتبی سازماندهی شوند.
• فرآیندها: اجرای برنامه ها یا دستورات
• کاربران و گروه ها: دسترسی به منابع سیستم را کنترل می کند.

سیستم فایل یکی دیگر از اجزای مهم لینوکس است. در این سیستم که همه چیز یک فایل در نظر گرفته می شود، فایل ها و دایرکتوری ها در یک ساختار سلسله مراتبی سازماندهی می شوند. دایرکتوری ریشه (/) در بالای سیستم فایل قرار دارد و سایر دایرکتوری ها در زیر این دایرکتوری ریشه قرار دارند. مجوزهای فایل دسترسی کاربران و گروه ها به فایل ها را کنترل می کند. به این ترتیب امنیت سیستم تضمین شده و از دسترسی های غیرمجاز جلوگیری می شود.

Process ها برنامه ها یا دستوراتی هستند که در لینوکس اجرا می شوند. هر فرآیند فضای حافظه و منابع خاص خود را دارد. فرآیندها توسط سیستم عامل مدیریت و برنامه ریزی می شوند. کاربران می توانند اولویت فرآیندها را شروع، متوقف یا تغییر دهند. به لطف قابلیت چندوظیفه ای لینوکس، چندین فرآیند می توانند به طور همزمان اجرا شوند.

از کاربران و گروه ها برای کنترل دسترسی به منابع سیستم استفاده می شود. هر کاربر یک نام کاربری و شماره شناسایی (UID) منحصر به فرد دارد. گروه ها به چندین کاربر اجازه دسترسی به منابع مشترک را می دهند. مجوزهای فایل تعیین کننده مجوزهایی است که کاربران و گروه ها برای خواندن، نوشتن و اجرای فایل ها دارند. به این ترتیب امنیت سیستم و محرمانه بودن داده ها تضمین می شود.

Runlevel چیست و چه کاربردی دارد؟

سیستم عامل لینوکس در سیستم ها، سطح اجرا مفهومی است که تعیین می کند سیستم در چه حالتی کار می کند. هر سطح اجرا تعیین می کند که آیا خدمات و فرآیندهای خاصی شروع یا متوقف شود. به این ترتیب، مدیران سیستم می توانند محیط های کاری را برای اهداف مختلف بهینه سازی کنند. به عنوان مثال، یک سرور فقط می تواند خدمات شبکه را بدون رابط گرافیکی اجرا کند، در حالی که یک کامپیوتر رومیزی می تواند با یک رابط گرافیکی و برنامه های کاربردی کاربر اجرا شود.

سطوح اجرا معمولاً از 0 تا 6 شماره گذاری می شوند که هر عدد نشان دهنده وضعیت سیستم متفاوتی است. این حالت ها طیف وسیعی از نگهداری سیستم تا جلسات کاربر را پوشش می دهند. اسکریپت‌های راه‌اندازی و خاموش کردن مختص هر سطح اجرا تعیین می‌کنند که در زمان انتقال سیستم به آن سطح اجرا، کدام سرویس‌ها فعال یا غیرفعال می‌شوند. این تضمین می کند که سیستم در حالت مورد نظر کار می کند.

زمینه های استفاده از Runlevel

• عملیات نگهداری و بازیابی سیستم
• مدیریت خدمات سرور (وب، پایگاه داده، سرورهای ایمیل و غیره)
• راه اندازی محیط دسکتاپ
• کار در حالت چند کاربره یا تک کاربره
• مدیریت سیستم از طریق خط فرمان بدون رابط گرافیکی

جدول زیر معانی و اهداف سطوح اجرائی رایج را خلاصه می کند:

Runlevel	توضیح	هدف از استفاده
0	توقف سیستم (توقف)	خاموش کردن ایمن سیستم
1	حالت تک کاربره	تعمیر و نگهداری سیستم، عملیات بازیابی و بازنشانی رمز عبور ریشه
2	حالت چند کاربره (بدون خدمات شبکه)	محیط های توسعه یا آزمایش که نیازی به اتصال شبکه ندارند
3	حالت چند کاربره (خط فرمان)	ایده آل برای سیستم های سرور، بدون نیاز به رابط گرافیکی
5	حالت چند کاربره (رابط گرافیکی)	محیط عملیاتی معمولی برای سیستم های دسکتاپ
6	راه اندازی مجدد سیستم	خاموش شدن و راه اندازی مجدد سیستم

سطوح اجرا، سیستم عامل لینوکس این یک مکانیسم اساسی است که انعطاف پذیری سیستم را افزایش می دهد و امکان سفارشی سازی آن را بر اساس نیازهای مختلف فراهم می کند. با استفاده از سطوح اجرا، مدیران سیستم می توانند به راحتی کنترل کنند که سیستم با کدام سرویس ها و در چه حالتی اجرا می شود.

تفاوت بین Runlevel و Target

در سیستم عامل های لینوکس عامل لینوکس دو مفهوم اساسی مورد استفاده برای مدیریت فرآیندها سطوح اجرا و اهداف هستند. اگرچه هر دو حالتی را که سیستم در آن کار خواهد کرد را تعیین می کند، اما از نظر اصول و ساختار عملکردی آنها تفاوت قابل توجهی دارند. در حالی که سطوح اجرا رویکرد سنتی تری را نشان می دهند، اهداف یک مدیریت سیستم مدرن تر و انعطاف پذیرتر را ارائه می دهند.

Runlevel ها معمولاً از 0 تا 6 شماره گذاری می شوند که هر عدد نشان دهنده یک وضعیت سیستم خاص است. برای مثال runlevel 0 سیستم را خاموش می کند در حالی که runlevel 6 سیستم را راه اندازی مجدد می کند. سایر سطوح اجرای محیط‌های عملیاتی مختلف را نشان می‌دهند، مانند حالت‌های چند کاربره، حالت‌های رابط گرافیکی یا حالت‌های بازیابی. اهداف یک رویکرد انعطاف‌پذیرتر هستند که با سیستم init systemd ارائه می‌شوند. هر هدف متشکل از واحدهایی است که تعیین می کنند خدمات و فرآیندهای خاصی را شروع یا متوقف کنند. به این ترتیب، مدیران سیستم می‌توانند وضعیت‌های سیستم را با جزئیات بیشتر و سفارشی‌تر ایجاد کنند.

ویژگی	Runlevel	هدف
ساختار	حالت های شماره گذاری شده (0-6)	مجموعه خدمات و واحدها
انعطاف پذیری	حالت های از پیش تعریف شده انعطاف پذیر کمتر	انعطاف پذیرتر، قابل تنظیم
مدیریت	توسط اسکریپت های init مدیریت می شود	توسط systemd مدیریت می شود
مدیریت وابستگی	مدیریت وابستگی محدود	مدیریت وابستگی پیشرفته

در لیست زیر می توانید تفاوت های اصلی بین runlevel و target را با وضوح بیشتری ببینید:

مقایسه ها

• Runlevel ها حالت های شماره گذاری شده اند، در حالی که اهداف مجموعه ای از خدمات و واحدها هستند.
• Runlevel ها کمتر انعطاف پذیر هستند، اهداف بیشتر قابل تنظیم و انعطاف پذیر هستند.
• در حالی که سطوح اجرا توسط اسکریپت های init مدیریت می شوند، اهداف توسط systemd مدیریت می شوند.
• Target ها مدیریت وابستگی پیشرفته تری را نسبت به runlevels ارائه می دهند.
• در حالی که سطوح اجرا وضعیت کلی سیستم را مشخص می‌کنند، هدف‌ها امکان اجرای سرویس‌ها و برنامه‌های خاص‌تری را فراهم می‌کنند.
• اهداف امکان اصابت چند هدف را به طور همزمان فراهم می کند که در سطوح اجرا امکان پذیر نیست.

تفاوت اصلی بین سطوح اجرا و اهداف در سبک مدیریت و سطح انعطاف پذیری است. در حالی که سطوح اجرا یک رویکرد سنتی تر و محدودتر ارائه می دهند، اهداف یک راه حل انعطاف پذیر و قابل تنظیم ارائه می دهند که بیشتر با نیازهای سیستم های مدرن مناسب است.

ویژگی های Runlevel

Runlevel ها مقادیر عددی هستند که حالت عملکرد سیستم را در سیستم های لینوکس تعریف می کنند. هر سطح اجرا خدمات خاصی را برای شروع یا توقف راه اندازی می کند. برای مثال، Runlevel 3 معمولاً به حالت چند کاربر با یک رابط خط فرمان اشاره دارد، در حالی که runlevel 5 به حالت چند کاربر با یک رابط گرافیکی اشاره دارد.

ویژگی های هدف

اهداف، واحدهایی هستند که به عنوان بخشی از سیستم اولیه سیستم، وضعیت هدف سیستم را تعریف می کنند. هر هدف شامل وابستگی های خدمات خاص و سایر اهداف است. این امر تعیین اینکه کدام سرویس‌ها باید شروع یا متوقف شوند و در زمان راه‌اندازی یا خاموش شدن سیستم آسان‌تر می‌شود. اهداف ساختاری انعطاف‌پذیرتر و قابل تنظیم‌تر را نسبت به سطوح اجرا ارائه می‌دهند.

مفاهیم سطح اجرا و هدف، عامل لینوکس نشان دهنده نسل های مختلف سیستم ها است. در حالی که runlevel به طور گسترده در سیستم‌های قدیمی استفاده می‌شد، اما در سیستم‌های مدرن با سیستم هدف جای خود را گرفته است. در حالی که هر دو مفهوم برای تعیین حالت عملکرد سیستم استفاده می شوند، اهداف ابزار مدیریتی انعطاف پذیرتر و قدرتمندتر را ارائه می دهند.

تغییر Runlevel در سیستم عامل لینوکس

لینوکس تغییر سطح اجرا در سیستم عامل ها یک عملیات حیاتی برای تعیین رفتار سیستم و اینکه کدام سرویس ها شروع شده اند است. این فرآیند به مدیران سیستم انعطاف پذیری زیادی و توانایی جابجایی آسان به محیط های کاری مختلف را ارائه می دهد. تغییر سطح اجرا به معنای کنترل ترتیبی است که سرویس ها در سیستم شروع می شوند و کدام سرویس ها فعال هستند. به این ترتیب می توانید از منابع سیستم به نحو احسن استفاده کرده و امنیت را افزایش دهید.

Runlevel	توضیح	مناطق معمولی استفاده
0	سیستم را متوقف می کند (توقف).	خاموش کردن یا راه اندازی مجدد سیستم
1	حالت تک کاربره	بازیابی سیستم، عملیات تعمیر و نگهداری
3	رابط چند کاربره مبتنی بر متن.	محیط های سرور، عملیات خط فرمان
5	رابط گرافیکی چند کاربره (GUI).	محیط های دسکتاپ
6	سیستم را دوباره راه اندازی می کند.	راه اندازی مجدد سیستم

برای تغییر سطح اجرا می توان از دستورات مختلفی استفاده کرد. از جمله دستورات پرکاربرد init, تلینیت و systemctl موجود است. init دستور برای تغییر سطح اجرای فعلی سیستم استفاده می شود، تلینیت فرمان عملکرد مشابهی را انجام می دهد. systemctl برای مدیریت اهداف به جای سطوح اجرا در سیستم های مدرن تر (توزیع با استفاده از systemd) استفاده می شود. با استفاده از این دستورات، مدیران سیستم می توانند به راحتی به سطح اجرای مورد نظر خود سوئیچ کنند.

فرآیند تغییر گام به گام

1. Current Runlevel را بررسی کنید: سطح اجرا سطح اجرای فعلی را با دستور تعیین کنید.
2. تبدیل شدن به یک کاربر مجاز: عملیات را به عنوان یک کاربر با مجوزهای root یا sudo انجام دهید.
3. init از دستور استفاده کنید: init [runlevel_number] با استفاده از دستور، سطح اجرای هدف را مشخص کنید. به عنوان مثال، ابتدایی 3 دستور سیستم را در مرحله اجرا 3 قرار می دهد.
4. تلینیت از دستور استفاده کنید: متناوبا، telinit [runlevel_number] می توانید از دستور استفاده کنید. مثلا telinit 5 دستور سیستم را در مرحله اجرا 5 قرار می دهد.
5. در صورت استفاده از Systemd: systemctl جداسازی [target_name].target فرمان. مثلا systemctl جداسازی graphical.target دستور به رابط گرافیکی سوئیچ می کند.
6. نظارت بر سیستم: نظارت بر اعمال تغییرات و اطمینان از شروع خدمات لازم.

نکات مهمی وجود دارد که باید هنگام تغییر سطح اجرا در نظر بگیرید. اولا، انتخاب سطح اجرای مناسب از اهمیت حیاتی برخوردار است. انتخاب یک سطح اجرا اشتباه می تواند منجر به نتایج نامطلوب در سیستم شود. به عنوان مثال، راه اندازی رابط گرافیکی (ران سطح 5) در یک محیط سرور ممکن است باعث مصرف غیر ضروری منابع شود. علاوه بر این، رعایت وضعیت سرویس‌های در حال اجرا در طول تغییرات سطح اجرا و مداخله در مواقع ضروری بسیار مهم است. به این ترتیب می توان از مشکلات احتمالی جلوگیری کرد و از پایداری سیستم اطمینان حاصل کرد.

بهترین روش ها برای استفاده از Runlevel و Target

سیستم عامل لینوکس هنگام استفاده از runlevel و سیستم های هدف، نکات مهمی وجود دارد که باید در نظر گرفت. این بهترین روش‌ها می‌تواند به سیستم شما کمک کند تا ایمن‌تر، پایدارتر و کارآمدتر کار کند. به خصوص برای مدیران سیستم، این برنامه ها با به حداقل رساندن مشکلات احتمالی، محیط قابل مدیریت تری را ایجاد می کنند.

برنامه	توضیح	مزایا
اصل حداقل اختیار	اطمینان حاصل کنید که هر سرویس با حداقل امتیازات مورد نیاز اجرا می شود.	آسیب پذیری های امنیتی را کاهش می دهد و امنیت سیستم را افزایش می دهد.
به روز نگه داشتن	سیستم ها و خدمات خود را به طور منظم به روز کنید.	از آسیب پذیری های شناخته شده محافظت می شود و از بهبود عملکرد سود می برد.
ثبت و نظارت	ثبت فعالیت های سیستم و نظارت منظم بر آنها.	این فرصت را برای شناسایی و حل مشکلات احتمالی به موقع فراهم می کند.
پشتیبان گیری	به طور منظم از تنظیمات و داده های سیستم خود نسخه پشتیبان تهیه کنید.	توانایی بازیابی سریع در موقعیت های غیرمنتظره (مانند خرابی سیستم) را فراهم می کند.

هنگام پیکربندی سطح اجرا و پیکربندی های هدف، مهم است که با در نظر گرفتن نیازهای سیستم خود، سفارشی سازی ها را انجام دهید. به عنوان مثال، در یک محیط سرور، می توانید با خاموش کردن سرویس های غیر ضروری، از منابع سیستم به طور موثرتری استفاده کنید. همچنین، پس از هر تغییر، سیستم را تست کنید تا مطمئن شوید که تنظیمات مطابق انتظار کار می کنند.

نکات کاربردی

• درک وابستگی های خدمات: درک وابستگی های سرویس ها برای پیکربندی سطح اجرا یا هدف مناسب بسیار مهم است.
• ایجاد یک هدف سفارشی: شما می توانید سیستم خود را با ایجاد اهداف خاص برای نیازهای خود بهتر مدیریت کنید.
• استفاده از محیط تست: قبل از اعمال تغییرات در یک محیط آزمایشی، تغییرات را در یک محیط زنده امتحان کنید.
• صدور گواهینامه: تغییراتی که ایجاد کردید و دلایل آن را با جزئیات مستند کنید.
• پیکربندی فایروال: قوانین فایروال خود را بر اساس سطح اجرا یا هدف تنظیم کنید.
• کنترل راه اندازی خودکار: به دقت بررسی کنید که کدام سرویس ها به طور خودکار شروع می شوند.

از نظر امنیتی، سیستم عامل لینوکس محدود کردن مجوزهای سرویس های در حال اجرا در سیستم شما بسیار مهم است. این به عنوان اصل حداقل امتیاز شناخته می شود و حتی اگر یک سرویس مورد حمله قرار گیرد، از آسیب بیشتر مهاجم در سراسر سیستم جلوگیری می کند. علاوه بر این، می‌توانید با اجرای اسکن‌های امنیتی منظم، آسیب‌پذیری‌های احتمالی سیستم خود را شناسایی کنید.

تنظیمات سطح اجرا و هدف خود را به طور مرتب بررسی کنید و آنها را با توجه به نیازهای در حال تغییر سیستم خود به روز کنید. این تضمین می کند که سیستم شما همیشه بهترین عملکرد خود را دارد و ایمن باقی می ماند. به یاد داشته باشید، یک رویکرد فعال همیشه موثرتر از یک رویکرد واکنشی است.

مشکلات احتمالی سطح اجرا و روش های حل

سیستم عامل لینوکس در سیستم ها، سطوح اجرا و اهداف نقش مهمی در تعیین حالت عملکرد سیستم دارند. با این حال، خطاها یا موقعیت های غیرمنتظره در این پیکربندی ها ممکن است مشکلات مختلفی را در سیستم ایجاد کنند. این مشکلات می تواند از مشکلات راه اندازی سیستم گرفته تا برخی خدمات به درستی کار نکند. در این قسمت مشکلات رایج در runlevel ها و راه حل های این مشکلات را به تفصیل بررسی می کنیم.

مشکلات احتمالی

• بوت نشدن سیستم به دلیل پیکربندی نادرست سطح اجرا
• سرویس های لازم به صورت خودکار شروع نمی شوند
• شروع نشدن رابط گرافیکی (GUI)
• مشکلات اتصال به شبکه
• استفاده بیش از حد از منابع سیستم (CPU، حافظه و غیره)
• درایورهای سخت افزاری نصب نشده اند

جدول زیر نمای کلی از مسائل مربوط به سطح اجرا و راه حل های بالقوه را ارائه می دهد. این جدول به شما کمک می کند تا یک راه حل سریع برای مشکلی که دارید پیدا کنید. لطفاً توجه داشته باشید که از آنجایی که هر سیستمی متفاوت است، راه حل های ذکر شده در اینجا ممکن است در هر شرایطی کار نکنند.

مشکل	علل احتمالی	روش های حل
باز نشدن سیستم	سطح اجرا اشتباه، فایل های سیستمی خراب شده است	به حالت بازیابی بوت شوید، فایل های سیستم را بررسی کنید، سطح اجرا را برطرف کنید
شروع نشدن خدمات	پیکربندی نادرست، مشکلات وابستگی	بررسی فایل های پیکربندی سرویس، نصب وابستگی ها، راه اندازی سرویس به صورت دستی
مشکلات رابط گرافیکی	مشکلات درایور، پیکربندی نادرست	به روز رسانی درایورها، بررسی پیکربندی Xorg، آزمایش یک محیط دسکتاپ متفاوت
مشکلات اتصال به شبکه	تنظیمات شبکه نادرست، مشکلات DNS	بررسی فایل های پیکربندی شبکه، بررسی تنظیمات DNS، راه اندازی مجدد سرویس شبکه

یکی دیگر از مشکلات رایج این است که سیستم در یک سطح اجرا نادرست راه اندازی شده است. برای مثال، راه‌اندازی سیستم در مرحله اجرا 5 (GUI) حتی اگر به رابط گرافیکی در محیط سرور نیاز نباشد، ممکن است منجر به مصرف غیرضروری منابع شود. در این حالت، بهتر است سیستم را در مرحله اجرا 3 (چند کاربر، حالت متنی) راه اندازی کنیم. انتخاب سطح اجرای مناسب، مستقیماً بر عملکرد سیستم تأثیر می گذارد و از استفاده غیر ضروری از منابع جلوگیری می کند.

حل مشکلات با runlevels بررسی فایل های گزارش از اهمیت حیاتی برخوردار است. گزارش‌های سیستم سرنخ‌های مهمی را در تعیین منبع مشکلات و به‌کارگیری روش صحیح حل ارائه می‌کنند. فایل هایی مانند syslog، auth.log، kern.log در زیر پوشه /var/log رویدادها و خطاها را در سیستم ثبت می کنند. بررسی منظم این گزارش‌ها به شما کمک می‌کند رویکردی فعالانه برای مشکلات احتمالی داشته باشید.

اهمیت Target در سیستم عامل لینوکس

سیستم عامل لینوکس در سیستم‌ها، مفهوم هدف عنصر مهمی است که تعیین می‌کند سیستم در چه حالتی راه‌اندازی شود و کدام سرویس اجرا شود. اهداف، که جایگزین سطوح اجرا می شوند، با ارائه ساختاری انعطاف پذیرتر و ماژولار، راحتی زیادی را برای مدیران سیستم فراهم می کنند. هر هدف نشان دهنده وضعیت یا هدف خاصی از سیستم است و تضمین می کند که خدمات مناسب شروع شده است.

اهداف فرآیند راه اندازی سیستم را قابل درک تر و قابل مدیریت تر می کنند. به عنوان مثال، یک هدف جداگانه را می توان برای یک سرور بدون رابط گرافیکی تعریف کرد، در حالی که یک هدف متفاوت می تواند برای یک سیستم دسکتاپ با یک رابط گرافیکی استفاده شود. به این ترتیب، سیستم را می توان تنها با خدمات مورد نیاز بدون اجرای سرویس های غیر ضروری راه اندازی کرد که امکان استفاده کارآمدتر از منابع سیستم را فراهم می کند.

نام هدف	توضیح	مثال استفاده
چند کاربره.هدف	حالت چند کاربره و غیر GUI با خدمات شبکه.	به طور گسترده ای در سیستم های سرور استفاده می شود.
گرافیکی.هدف	حالت چند کاربره با رابط گرافیکی.	در سیستم های دسکتاپ استفاده می شود.
نجات.هدف	حالت بازیابی سیستم	برای رفع مشکلات سیستم استفاده می شود.
اضطراری.هدف	حالت اضطراری با حداقل خدمات آغاز شد.	در صورت بروز خطاهای جدی سیستم استفاده می شود.

مزایای هدف

• راه اندازی سریعتر سیستم
• صرفه جویی در منابع با اجرا نکردن سرویس های غیر ضروری
• ساختار قابل درک تر و قابل مدیریت برای مدیران سیستم
• سفارشی سازی آسان به لطف ساختار مدولار
• گزینه های مناسب برای سناریوهای مختلف استفاده
• افزایش امنیت سیستم (غیرفعال کردن خدمات غیر ضروری)

علاوه بر این، وابستگی ها در سیستم را می توان به لطف اهداف بهتر مدیریت کرد. ممکن است یک هدف نیاز به اجرای سرویس‌های خاصی داشته باشد و این سرویس‌ها به‌طور خودکار راه‌اندازی می‌شوند. این امر درک و مدیریت روابط بین سرویس ها را برای مدیران سیستم آسان تر می کند. سیستم عامل لینوکس پیکربندی صحیح اهداف در سیستم ها برای عملکرد، امنیت و در دسترس بودن سیستم بسیار مهم است.

Runlevel و نقش آنها در اکوسیستم هدف

سیستم عامل لینوکس در سیستم ها، مفاهیم runlevel و target عناصر اساسی هستند که تعیین می کنند سیستم در چه حالتی کار می کند. هر دو بر نحوه شروع خدمات و فرآیندهای سیستم، منابع مورد استفاده و رفتار کلی سیستم تأثیر می گذارند. این ساختارها انعطاف پذیری زیادی را برای مدیران سیستم فراهم می کند و به آنها اجازه می دهد محیط های کاری مناسب برای نیازهای مختلف ایجاد کنند. به عنوان مثال، یک محیط توسعه را می توان با ابزارها و خدمات جامع تر شروع کرد، در حالی که یک سرور تنها با خدمات اولیه اجرا می شود.

ویژگی	Runlevel	هدف
تعریف	مقدار عددی نشان دهنده وضعیت سیستم	نام نمادین نشان دهنده وضعیت سیستم
پیکربندی	/etc/inititab (در سیستم های قدیمی)	/etc/systemd/system/ شاخص
ابزار مدیریت	init, تلینیت (در سیستم های قدیمی)	systemctl
انعطاف پذیری	اذیت شده	بالا

Runlevel ها مقادیر عددی هستند که حالت های عملیاتی سیستم را نشان می دهند و معمولاً از 0 تا 6 متغیر هستند. هر سطح اجرا خدمات و فرآیندهای خاصی را برای شروع یا متوقف کردن راه اندازی می کند. اهداف جایگزین مدرن و انعطاف پذیرتری برای سطوح اجرائی هستند. اهدافی که با سیستم Init Systemd ارائه می‌شوند، هدفی را که سیستم برای آن کار می‌کند و وابستگی‌ها را بهتر مدیریت می‌کند، واضح‌تر نشان می‌دهد. به این ترتیب، مدیران سیستم می توانند پیکربندی های پیچیده تر و سفارشی سیستم را ایجاد کنند.

نقش های سطح اجرا

Runlevel ها نقش مهمی در فرآیند از راه اندازی سیستم تا خاموش شدن دارند. هر سطح اجرا عملکرد سیستم را با اطمینان از اجرای برخی خدمات و فرآیندها تعیین می کند. به عنوان مثال، حالت تک کاربر (runlevel 1 یا "single target") حداقل محیطی را برای یک مدیر سیستم فراهم می کند تا عیب یابی یا تعمیر و نگهداری را انجام دهد.

نقش های هدف

اهداف رویکرد مدرن تری هستند که تعیین می کنند سیستم کدام خدمات و فرآیندها را اجرا می کند. اهدافی که با systemd ارائه می شوند مزایایی مانند مدیریت وابستگی ها و راه اندازی موازی را ارائه می دهند. این به سیستم اجازه می دهد تا سریعتر و کارآمدتر راه اندازی شود. به عنوان مثال، 'graphical.target' یک محیط دسکتاپ کامل را با یک رابط گرافیکی شروع می کند، در حالی که 'multi-user.target' فقط رابط خط فرمان را شروع می کند.

هم سطوح اجرا و هم اهداف برای امنیت و ثبات سیستم مهم هستند. یک پیکربندی نادرست ممکن است باعث شود سیستم به درستی کار نکند یا منجر به آسیب‌پذیری‌های امنیتی شود. بنابراین، درک صحیح این مفاهیم و ساختاربندی صحیح آنها، سیستم عامل لینوکس یک نیاز اساسی برای مدیران سیستم است.

نقش ها و کارکردها

1. راه اندازی سیستم: راه اندازی سیستم در یک حالت خاص.
2. مدیریت خدمات: تعیین اینکه کدام خدمات باید شروع یا متوقف شود.
3. مدیریت منابع: بهینه سازی استفاده از منابع سیستم (CPU، حافظه و غیره).
4. امنیت: اعمال سیاست های امنیتی مختلف در حالت های عملیاتی مختلف.
5. عیب یابی: ارائه حداقل محیط برای اشکال زدایی و رفع خطاهای سیستم.
6. سفارشی سازی: سفارشی کردن رفتار سیستم با توجه به نیازها.

سطوح اجرا و اهداف، سیستم عامل لینوکس آنها بلوک های ساختمانی اساسی سیستم هستند و اجزای حیاتی هستند که نحوه عملکرد سیستم را تعیین می کنند. درک این مفاهیم و استفاده صحیح از آنها به مدیران سیستم کنترل و انعطاف زیادی می دهد.

نکات و پیشنهادات کاربر

سیستم عامل لینوکس درک مفاهیم runlevel و target در یک سیستم برای مدیران سیستم و کاربران پیشرفته بسیار مهم است. این مفاهیم تعیین می کنند که سیستم شما چگونه راه اندازی می شود، کدام سرویس ها اجرا می شوند و از کدام رابط کاربری استفاده می شود. بنابراین، مدیریت صحیح تنظیمات سطح اجرا و هدف برای ثبات و امنیت سیستم شما حیاتی است. در این بخش نکات و پیشنهاداتی در مورد نحوه استفاده موثر از این تنظیمات ارائه خواهیم داد.

سرنخ	توضیح	اقدام توصیه شده
هدف پیش فرض را درک کنید	مهم است که بدانیم سیستم با کدام هدف شروع خواهد شد.	systemctl به صورت پیش فرض با دستور چک کنید.
با Runlevels آشنا شوید	بدانید که هر سطح اجرا به چه معناست و کدام سرویس ها فعال هستند.	سطح اجرا سطح اجرای فعلی را با دستور نمایش دهید.
سفارشی کردن اهداف	شما می توانید اهداف جدید ایجاد کنید یا اهداف موجود را بر اساس نیاز خود ویرایش کنید.	systemctl ویرایش فایل های مورد نظر را با دستور ویرایش کنید.
مدیریت وابستگی های سرویس	وابستگی ها را به درستی تنظیم کنید تا سرویس ها به ترتیب درست شروع شوند.	systemctl list-dependencies وابستگی های سرویس را با دستور بررسی کنید.

شما می توانید نکات زیر را در نظر بگیرید تا سیستم خود را کارآمدتر و ایمن تر کنید. این نکات هم برای مبتدیان و هم برای افراد با تجربه است سیستم عامل لینوکس برای کاربران سیستم مفید خواهد بود. به یاد داشته باشید، هر سیستمی متفاوت است و برخی از تنظیمات ممکن است با نیازهای خاص شما مطابقت نداشته باشند. بنابراین، مهم است که قبل از هر گونه تغییر از سیستم خود نسخه پشتیبان تهیه کنید و هر مرحله را به دقت بررسی کنید.

نکات کاربر

• هدف پیش فرض را بررسی کنید: به طور منظم بررسی کنید که سیستم شما با کدام هدف شروع می شود.
• به روز رسانی ها را دنبال کنید: آسیب پذیری های امنیتی را ببندید و با انجام منظم به روز رسانی سیستم، عملکرد را بهبود بخشید.
• تهیه نسخه پشتیبان: به طور منظم از فایل های پیکربندی و داده های مهم خود نسخه پشتیبان تهیه کنید.
• مانیتور فایل های گزارش: با بررسی منظم فایل های گزارش سیستم، مشکلات احتمالی را زودتر شناسایی کنید.
• بهینه سازی خدمات: با غیرفعال کردن خدماتی که نیاز ندارید، منابع سیستم را آزاد کنید.

ایمنی همیشه باید در اولویت باشد. با بررسی تنظیمات فایروال روی سیستم و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز، از سیستم خود محافظت کنید. علاوه بر این، می‌توانید با اجرای اسکن‌های امنیتی منظم، آسیب‌پذیری‌های احتمالی را شناسایی کنید. به یاد داشته باشید که، سیستم عامل لینوکس این سیستم یک پلت فرم منعطف و قدرتمند است، اما اگر به درستی پیکربندی نشود، می تواند خطرات امنیتی ایجاد کند. بنابراین، مهم است که در مورد امنیت هوشیار باشیم و اقدامات پیشگیرانه را انجام دهیم.

هنگام تغییر سطح اجرا و تنظیمات هدف مراقب باشید و همیشه از سیستم خود نسخه پشتیبان تهیه کنید. یک پیکربندی نادرست ممکن است باعث شود سیستم شما راه اندازی نشود یا برخی از سرویس ها به درستی کار نکنند. بنابراین، قبل از ایجاد هر گونه تغییر، تحقیق خود را به طور کامل انجام دهید و در مورد مسائلی که در مورد آن مطمئن نیستید، از متخصصان مشاوره بگیرید. اتخاذ این اصل که داشتن اطلاعات دقیق بهترین راه برای جلوگیری از مشکلات احتمالی است، سیستم عامل لینوکس می توانید با خیال راحت و کارآمد از سیستم خود استفاده کنید.

نتیجه گیری: Runlevel و Target Overview

در این مقاله، سیستم عامل لینوکس ما مفاهیم سطح اجرا و هدف را که نقش مهمی در سیستم ها ایفا می کنند را به طور عمیق مورد بررسی قرار دادیم. دیده‌ایم که سطوح اجرا یک روش قدیمی برای تعیین اینکه سیستم در چه حالتی اجرا می‌شود است و مفهوم هدف همراه با Systemd رویکرد انعطاف‌پذیرتر و مدولارتری را در این زمینه ارائه می‌دهد. هر دو مفهوم ابزار مهمی برای مدیران سیستم برای کنترل رفتار سیستم هستند.

ویژگی	Runlevel	هدف
تعریف	حالت عملکرد سیستم	وضعیت هدف سیستم
مدیریت	SysVinit	سیستم شده
انعطاف پذیری	اذیت شده	بالا
مدیریت وابستگی	ساده	توسعه یافته است

خوراکی های کلیدی

1. Runlevelیک مقدار عددی است که تعیین می کند سیستم چه سرویس هایی را اجرا خواهد کرد.
2. هدفیک سیستم منعطف تر است که جایگزین سطوح اجرا شده با Systemd می شود.
3. Runlevel ها معمولا حالت هایی مانند 0 (خاموش کردن)، 1 (حالت تک کاربر)، 3 (خط فرمان)، 5 (رابط گرافیکی)، و 6 (راه اندازی مجدد) را نشان می دهند.
4. تارگت ها مشابه سطوح اجرا عمل می کنند، اما بیشتر ماژولار و مبتنی بر وابستگی هستند.
5. Systemd اجازه راه اندازی و مدیریت خدمات سیستم را از طریق اهداف می دهد.
6. انتخاب سطح اجرا یا هدف صحیح برای امنیت و عملکرد سیستم بسیار مهم است.

تفاوت اصلی بین سطوح اجرا و اهداف در رویکرد مدیریت و انعطاف پذیری نهفته است. Runlevel ها توسط SysVinit مدیریت می شوند، در حالی که اهداف توسط Systemd مدیریت می شوند. Systemd مدیریت وابستگی پیشرفته‌تری و ویژگی‌های موازی‌سازی را ارائه می‌دهد که به سیستم اجازه می‌دهد سریع‌تر راه‌اندازی شود و کارآمدتر کار کند. سیستم عامل لینوکس در سیستم‌ها، به‌ویژه در توزیع‌های مدرن، اهداف جایگزین سطوح اجرا شده‌اند و به مدیران سیستم کنترل و انعطاف‌پذیری بیشتری ارائه می‌دهند.

مفاهیم runlevel و target یکی از بلوک های ساختمانی اساسی سیستم های لینوکس هستند. درک این مفاهیم و استفاده صحیح از آنها به مدیران سیستم کمک می کند تا سیستم های خود را بهتر مدیریت کنند، مشکلات را سریعتر حل کنند و عملکرد سیستم را بهینه کنند. با اطلاعات ارائه شده در این مقاله، سیستم عامل لینوکس هدف این است که شما درک جامعی از نحوه عملکرد سطوح اجرا و اهداف در سیستم ها ایجاد کنید و بتوانید از این دانش در سناریوهای عملی استفاده کنید.

سوالات متداول

مفهوم runlevel در لینوکس دقیقا به چه معناست و چرا اهمیت دارد؟

Runlevel یک حالت عملیاتی است که تعیین می کند با راه اندازی سیستم لینوکس کدام سرویس ها و برنامه ها اجرا شوند. هر سطح اجرا مربوط به پیکربندی متفاوتی است و به مدیر سیستم اجازه می دهد تا سرور را برای اهداف مختلف بهینه کند. به عنوان مثال، حالت تک کاربر (runlevel 1) برای بازیابی سیستم استفاده می شود، در حالی که حالت چند کاربره با رابط گرافیکی (runlevel 5) برای استفاده روزمره ایده آل است.

تغییر سطوح اجرا چه اثرات عملی بر روی سیستم دارد؟ به عنوان مثال، تغییر سطح اجرا در یک وب سرور چه پیامدهایی دارد؟

تغییر سطح اجرا باعث می شود سرویس ها و برنامه های در حال اجرا روی سیستم تغییر کنند. به عنوان مثال، در یک وب سرور، جابجایی به مرحله اجرا 3 (معمولا حالت چند کاربر بدون رابط گرافیکی) می تواند رابط گرافیکی را متوقف کند و برخی از سرویس های غیر ضروری را خاموش کند، بنابراین منابع سیستم را به طور موثرتری به سرویس های وب سرور اختصاص می دهد. با این حال، این بدان معناست که شما برای مدیریت وب سرور به خط فرمان وابسته هستید.

اهداف چه مزایایی نسبت به سطوح اجرا دارند و چرا در توزیع‌های مدرن لینوکس ترجیح داده می‌شوند؟

اهداف، رویکردی انعطاف‌پذیرتر و مبتنی بر وابستگی برای مقداردهی اولیه سیستم نسبت به سطوح اجرا ارائه می‌دهند. ترتیب شروع خدمات و وابستگی آنها به یکدیگر را بهتر مدیریت می کند. این فرآیند راه اندازی سیستم را سریعتر و قابل اطمینان تر تضمین می کند. دلیل ترجیح آنها در توزیع‌های مدرن این است که سیستم‌های init مدرن مانند systemd اهداف را بهتر پشتیبانی می‌کنند و ساختار مدولارتری ارائه می‌دهند.

چگونه می توانم بفهمم کدام سطح اجرا یا هدف در یک سیستم لینوکس فعال است؟ از چه دستوراتی می توانم این را کنترل کنم؟

می توانید از دستور runlevel برای پیدا کردن سطح اجرا استفاده کنید. معمولاً سطح اجرا قبلی و سطح اجرا فعلی در خروجی نشان داده می شوند. برای یادگیری هدف، می توانید از دستور «systemctl get-default» استفاده کنید. این دستور هدف پیش فرضی که سیستم از آن راه اندازی خواهد شد را نشان می دهد. همچنین می توانید وضعیت اهداف فعال و سایر سرویس ها را با دستور 'systemctl status' مشاهده کنید.

هنگام تغییر سطح اجرا و تنظیمات هدف باید به چه نکاتی توجه کنم؟ در صورت ایجاد تغییر اشتباه چگونه می توانم سیستم را بازیابی کنم؟

هنگام تغییر سطح اجرا یا تنظیمات هدف، باید به دقت در نظر بگیرید که کدام سرویس ها تحت تأثیر قرار می گیرند. بهتر است قبل از هر تغییری از تنظیمات فعلی خود یک نسخه پشتیبان تهیه کنید. در صورت ایجاد تغییر اشتباه، می توانید با بوت کردن سیستم در حالت تک کاربره (runlevel 1 یا rescue.target) مشکل را برطرف کنید. در حالت تک کاربره، سیستم با حقوق ریشه شروع می شود و شما به ابزارهای اولیه سیستم دسترسی دارید.

در صورت بروز مشکل در سیستم، آیا راهی برای تشخیص یا رفع مشکل با تغییر سطح اجرا یا هدف وجود دارد؟ این روش در چه مواردی جواب می دهد؟

بله، تغییر سطح اجرا یا هدف می تواند به عیب یابی کمک کند. به عنوان مثال، اگر مشکلی در رابط گرافیکی وجود دارد، می توانید سیستم را در مرحله اجرا 3 قرار دهید، رابط گرافیکی را غیرفعال کنید و بررسی کنید که آیا دلیل این مشکل این است یا خیر. به طور مشابه، اگر یک سرویس خاص از کار بیفتد، می توانید با غیرفعال کردن آن هدف یا تغییر به یک هدف دیگر، منبع مشکل را محدود کنید.

آیا امکان ایجاد یک runlevel یا هدف سفارشی وجود دارد؟ در چه سناریوهایی این می تواند مفید باشد؟

بله، امکان ایجاد سطح اجرا یا هدف سفارشی وجود دارد. این به ویژه زمانی مفید است که می خواهید یک محیط بهینه شده برای مجموعه خاصی از برنامه ها یا خدمات ایجاد کنید. به عنوان مثال، برای سروری که فقط برنامه‌های وب خاصی را اجرا می‌کند، می‌توانید با ایجاد هدفی که فقط شامل خدمات مورد نیاز است، از منابع سیستم به طور کارآمدتر استفاده کنید. با systemd، این کار با ایجاد یک فایل هدف جدید و اتصال سرویس های لازم به آن هدف انجام می شود.

برای آشنایی بیشتر با مفاهیم runlevel و target چه منابعی (وب سایت ها، کتاب ها و ...) را توصیه می کنید؟

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مفاهیم runlevel و target، می توانید ابتدا اسناد رسمی توزیع خود را مرور کنید (به عنوان مثال، راهنمای مدیر سیستم Red Hat یا راهنمای سرور اوبونتو برای Red Hat Enterprise Linux). اسناد رسمی systemd (freedesktop.org/wiki/Software/systemd/) نیز مفید خواهد بود. علاوه بر این، Arch Linux Wiki حاوی اطلاعات بسیار جامعی در مورد systemd و اهداف است. کتاب‌های مدیریت سیستم لینوکس نیز به این موضوع می‌پردازند.

اطلاعات بیشتر: وب سایت رسمی کرنل لینوکس