این پست وبلاگ به طور جامع پروتکل‌های gRPC و REST را که نقش مهمی در دنیای توسعه API مدرن دارند، مقایسه می‌کند. ابتدا، تعاریف اساسی و حوزه‌های استفاده از gRPC و REST توضیح داده می‌شوند و بر اهمیت پروتکل‌های API و معیارهای انتخاب تأکید می‌کنند. سپس، مزایا (عملکرد، کارایی) و معایب (منحنی یادگیری، سازگاری مرورگر) gRPC و استفاده گسترده و راحتی REST مورد ارزیابی قرار می گیرد. مقایسه عملکرد این سوال را روشن می کند که کدام پروتکل API باید برای کدام پروژه انتخاب شود. مثال های کاربردی کاربردی، اقدامات احتیاطی امنیتی و نتیجه گیری توسعه دهندگان را در تصمیم گیری آگاهانه راهنمایی می کند. در نهایت، منابعی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد gRPC و REST به خوانندگان ارائه می شود.

gRPC و REST: تعاریف و کاربردهای اساسی

امروزه در فرآیندهای توسعه نرم‌افزار، APIها (Application Programming Interface) که برای ایجاد امکان ارتباط برنامه‌ها و سرویس‌های مختلف با یکدیگر استفاده می‌شوند، از اهمیت بالایی برخوردار هستند. در این نقطه gRPC و REST به عنوان محبوب ترین پروتکل های API برجسته هستند. هر دو پروتکل رویکردهای متفاوتی را ارائه می دهند و موارد استفاده مختلف را ارائه می دهند. در این بخش، gRPC و ما به تفصیل تعاریف اصلی REST، معماری آنها و اینکه در کدام سناریوها مناسب تر هستند را بررسی خواهیم کرد.

REST (انتقال حالت نمایندگی) یک سبک طراحی API است که بر اساس معماری مشتری-سرور است و با رویکرد منبع گرا کار می کند. API های RESTful با استفاده از پروتکل HTTP به منابع دسترسی پیدا می کنند و داده ها (معمولاً در قالب JSON یا XML) را که نشان دهنده آن منابع است، منتقل می کنند. REST به دلیل سادگی، درک آسان و پشتیبانی گسترده، اغلب در برنامه های کاربردی وب، برنامه های کاربردی تلفن همراه و بسیاری از سیستم های مختلف دیگر استفاده می شود.

حوزه های اصلی استفاده

• برنامه های کاربردی وب
• اپلیکیشن های موبایل
• API های عمومی
• عملیات ساده CRUD (ایجاد، خواندن، به روز رسانی، حذف).
• سیستم های مقیاس پذیر

gRPC یک چارچوب فراخوانی روش از راه دور (RPC) با کارایی بالا و منبع باز است که توسط گوگل توسعه یافته است. gRPCاز یک زبان تعریف رابط (IDL) به نام Protocol Buffer (protobuf) استفاده می کند و داده ها را از طریق پروتکل HTTP/2 منتقل می کند. به این ترتیب ارتباط سریعتر و کارآمدتر حاصل می شود. gRPCبه ویژه در معماری های میکروسرویس، برنامه هایی که به کارایی بالا نیاز دارند و موقعیت هایی که سرویس های نوشته شده به زبان های مختلف باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند ترجیح داده می شود.

gRPC برای درک بهتر تفاوت های کلیدی بین REST و REST، می توانید جدول زیر را مرور کنید:

ویژگی	استراحت	gRPC
پروتکل	HTTP/1.1، HTTP/2	HTTP/2
فرمت داده	JSON، XML و غیره	بافرهای پروتکل (protobuf)
معماری	منبع گرا	خدمات گرا
عملکرد	وسط	بالا
زمینه های استفاده	وب، موبایل، APIهای عمومی	میکروسرویس ها، برنامه های کاربردی با کارایی بالا

در حالی که REST با سادگی و شیوع خود متمایز است، gRPC با کارایی و کارایی بالا جلب توجه می کند. اینکه کدام پروتکل را انتخاب کنید به الزامات خاص پروژه، انتظارات عملکرد و تجربه تیم توسعه بستگی دارد. در بخش بعدی اطلاعات دقیق تری در مورد اهمیت پروتکل های API و معیارهای انتخاب آن ها ارائه خواهیم داد.

اهمیت پروتکل های API و معیارهای انتخاب

پروتکل های API (Application Programming Interface) بلوک های ساختمانی اساسی هستند که سیستم های نرم افزاری مختلف را قادر می سازند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. در فرآیندهای توسعه نرم افزار امروزی gRPC در مقابل استفاده موثر از پروتکل‌های API مختلف مانند عملکرد، مقیاس‌پذیری و قابلیت اطمینان برنامه‌ها بسیار مهم است. علاوه بر کاهش هزینه های توسعه، انتخاب پروتکل مناسب می تواند به طور مستقیم بر موفقیت بلندمدت برنامه تأثیر بگذارد.

اهمیت پروتکل های API به ویژه در معماری میکروسرویس ها آشکارتر می شود. هدف میکروسرویس ها این است که یک برنامه کاربردی را به سرویس های کوچک، مستقل و ارتباطی ساختاردهی کنند. ارتباط بین این سرویس ها معمولاً از طریق پروتکل های API حاصل می شود. بنابراین، انتخاب مناسب ترین پروتکل برای هر سرویس برای کارایی و عملکرد کل سیستم حیاتی است.

پروتکل	ویژگی های کلیدی	زمینه های استفاده
استراحت	مبتنی بر HTTP، بدون وضعیت، منبع گرا	API های وب، برنامه های کاربردی عمومی
gRPC	سریال‌سازی داده‌های مبتنی بر HTTP/2 با بافرهای پروتکل	میکروسرویس هایی که به کارایی بالا و برنامه های بلادرنگ نیاز دارند
GraphQL	تعیین درخواست داده توسط مشتری	درخواست های داده انعطاف پذیر، برنامه های کاربردی تلفن همراه
صابون	برنامه های کاربردی مبتنی بر XML، پیچیده، سازمانی	سیستم های سازمانی در مقیاس بزرگ، برنامه های کاربردی با الزامات امنیتی بالا

هنگام انتخاب پروتکل API باید عوامل زیادی را در نظر گرفت. این عوامل شامل عناصر مختلفی مانند الزامات پروژه، مخاطبان هدف، انتظارات عملکرد و نیازهای امنیتی است. انتخاب اشتباه پروتکل می تواند منجر به مشکلات جدی در مراحل بعدی پروژه شود و حتی منجر به شکست پروژه شود.

معیارهای انتخاب

1. عملکرد: سرعت و کارایی پروتکل بسیار مهم است، به ویژه برای برنامه های کاربردی با ترافیک بالا.
2. مقیاس پذیری: عملکرد پروتکل چگونه با رشد سیستم تحت تاثیر قرار می گیرد؟ مقیاس پذیری افقی و عمودی باید پشتیبانی شود.
3. امنیت: آیا مکانیسم های امنیتی ارائه شده توسط پروتکل برای تضمین امنیت داده ها کافی است؟
4. سازگاری: آیا این پروتکل با سیستم ها و فناوری های موجود سازگار است؟ سهولت ادغام یک عامل مهم است.
5. سهولت توسعه: استفاده و توسعه پروتکل چقدر آسان است؟ کاهش زمان توسعه بسیار مهم است.
6. انجمن و پشتیبانی: آیا پروتکل جامعه بزرگ و مستندات خوبی دارد؟ برای عیب یابی و دریافت پشتیبانی مهم است.

انتخاب پروتکل API مناسب فقط یک تصمیم فنی نیست، بلکه یک تصمیم استراتژیک است. بنابراین باید ارزیابی جامعی با مشارکت همه ذینفعان پروژه انجام شود و مناسب ترین پروتکل تعیین شود. مهم است که به یاد داشته باشید که هر پروژه متفاوت است و بهترین پروتکل برای هر پروژه با توجه به نیازهای خاص آن پروژه تعیین می شود.

مزایا و معایب gRPC

در حالی که gRPC با عملکرد و کارایی بالایی که ارائه می دهد متمایز است، چالش هایی را نیز به همراه دارد. gRPC در مقابل درک نقاط قوت و ضعف هر پروتکل نقش مهمی در تصمیم گیری ایفا می کند که به بهترین وجه با نیازهای پروژه شما مطابقت دارد. در این قسمت مزایا و معایب gRPC را به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

• مزایای gRPC
• عملکرد بالا: به لطف استفاده از فرمت داده باینری و HTTP/2، انتقال سریع و کارآمد داده را فراهم می کند.
• بررسی نوع قوی: به لطف بافرهای پروتکل، ساختار و انواع داده ها کاملاً تعریف شده است و خطاها را کاهش می دهد.
• پشتیبانی چند زبانه: می تواند با زبان های برنامه نویسی مختلف کار کند و انعطاف پذیری توسعه را ارائه می دهد.
• تولید کد: تولید کد خودکار از فایل‌های .proto، روند توسعه را سرعت بخشیده و ساده می‌کند.
• پشتیبانی از جریان: از جریان داده دو طرفه بین سرور و کلاینت پشتیبانی می کند که برای برنامه های بلادرنگ ایده آل است.
• پشتیبانی HTTP/2: از ویژگی های پیشرفته ارائه شده توسط HTTP/2 (چند پلکس کردن، فشرده سازی هدر و غیره) بهره می برد.

مزایای ارائه شده توسط gRPC آن را به گزینه ای جذاب تبدیل می کند، به ویژه برای پروژه هایی که نیاز به عملکرد بالا دارند و در محیط های چند زبانه توسعه یافته اند. با این حال، مهم است که معایب این پروتکل را نیز در نظر بگیریم. برای مثال، منحنی یادگیری ممکن است تندتر باشد و در برخی موارد ممکن است به آسانی REST ادغام نشود.

ویژگی	gRPC	استراحت
فرمت داده	بافرهای پروتکل (دودویی)	JSON، XML (مبتنی بر متن)
پروتکل	HTTP/2	HTTP/1.1، HTTP/2
عملکرد	بالا	پایین تر (معمولا)
Check را تایپ کنید	قوی	ضعیف

از معایب gRPC می توان به ناسازگاری مستقیم آن با مرورگرهای وب اشاره کرد. gRPC را نمی توان مستقیماً در برنامه های کاربردی وب استفاده کرد زیرا مرورگرها معمولاً HTTP/2 را به طور کامل پشتیبانی نمی کنند. در این حالت ممکن است نیاز به استفاده از یک لایه واسطه (پراکسی) یا تولید یک راه حل متفاوت باشد. علاوه بر این، Protocol Buffers که یک فرمت داده باینری است، خواندن و اشکال زدایی برای انسان دشوارتر از فرمت های مبتنی بر متن مانند JSON است.

gRPC در مقابل هنگام تصمیم گیری، مهم است که نیازها و الزامات خاص پروژه خود را در نظر بگیرید. اگر کارایی بالا، بررسی نوع قوی و پشتیبانی از چند زبان اولویت شماست، gRPC ممکن است انتخاب مناسبی برای شما باشد. با این حال، عواملی مانند سازگاری مرورگر وب و ادغام آسان نیز باید در نظر گرفته شوند. مزایای عملکرد ارائه شده توسط gRPC می تواند دستاوردهای قابل توجهی را به خصوص در معماری میکروسرویس ها ایجاد کند.

استفاده گسترده تر و امکانات REST

REST (انتقال دولت نمایندگی) به یکی از سنگ بنای خدمات وب مدرن تبدیل شده است. gRPC در مقابل در مقایسه، شیوع و سهولت استفاده از REST آن را به اولین انتخاب برای بسیاری از توسعه دهندگان تبدیل می کند. معماری REST دسترسی به منابع و عملیات روی این منابع را از طریق روش های ساده HTTP (GET، POST، PUT، DELETE) فراهم می کند. این سادگی منحنی یادگیری را کاهش می دهد و نمونه سازی سریع را تسهیل می کند.

مزایای REST

• شیوع: REST تقریباً همه جا در دنیای توسعه وب وجود دارد و از ابزار و کتابخانه گسترده ای پشتیبانی می کند.
• یادگیری آسان: مبتنی بودن بر روش های ساده HTTP یادگیری را برای مبتدیان آسان می کند.
• خوانایی انسان: فرمت هایی مانند JSON یا XML داده ها را به راحتی توسط انسان قابل خواندن می کنند.
• بی تابعیتی: هر درخواست شامل تمام اطلاعات لازم برای سرور است که باعث کاهش بار روی سرور و افزایش مقیاس پذیری می شود.
• ذخیره سازی: به لطف مکانیسم‌های ذخیره‌سازی HTTP، داده‌های با دسترسی مکرر را می‌توان در حافظه پنهان ذخیره کرد و عملکرد را بهبود بخشید.
• سازگاری جهانی: توسط تمامی پلتفرم ها و دستگاه ها پشتیبانی می شود.

یکی از بزرگترین مزیت های REST این است که دارای اکوسیستم بزرگی از ابزارها و فناوری ها است. تقریباً تمام زبان‌ها و فریم ورک‌های برنامه‌نویسی پشتیبانی جامعی برای ایجاد و مصرف APIهای RESTful ارائه می‌دهند. این به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا با استفاده از دانش و مهارت های موجود خود به سرعت راه حل ها را تولید کنند. علاوه بر این، این واقعیت که REST بر اساس پروتکل HTTP ساخته شده است، آن را با زیرساخت های شبکه موجود مانند فایروال ها و سرورهای پروکسی سازگار می کند.

ویژگی	استراحت	gRPC
پروتکل	HTTP/1.1 یا HTTP/2	HTTP/2
فرمت داده	JSON، XML، متن	بافرهای پروتکل
خوانایی انسان	بالا	کم (به طرح Protobuf نیاز دارد)
پشتیبانی مرورگر	مستقیم	محدود (از طریق پلاگین یا پروکسی)

یکی دیگر از ویژگی های مهم معماری REST این است که بدون حالت است. هر درخواست مشتری شامل تمام اطلاعات لازم برای سرور است و سرور هیچ اطلاعات جلسه ای را در مورد مشتری ذخیره نمی کند. این باعث کاهش بار روی سرور و افزایش مقیاس پذیری برنامه می شود. علاوه بر این، به لطف مکانیسم‌های ذخیره‌سازی REST، داده‌های با دسترسی مکرر را می‌توان در حافظه پنهان ذخیره کرد و عملکرد را به طور قابل توجهی بهبود بخشید. REST مزیت بزرگی را فراهم می کند، به خصوص هنگام ارائه محتوای ثابت.

سادگی و انعطاف پذیری REST آن را به گزینه ای ایده آل برای معماری های میکروسرویس تبدیل می کند. میکروسرویس ها سرویس های کوچک و ماژولار هستند که می توانند به طور مستقل مستقر و مقیاس شوند. API های RESTful ارتباط این سرویس ها با یکدیگر را آسان تر می کنند و انعطاف پذیری کلی برنامه را افزایش می دهند. چون، gRPC در مقابل در مقایسه، شیوع و سهولت REST همچنان یک عامل اصلی در بسیاری از کاربردهای مدرن است.

gRPC در مقابل REST: مقایسه عملکرد

مقایسه عملکرد پروتکل‌های API می‌تواند مستقیماً بر سرعت، کارایی و تجربه کلی کاربر یک برنامه تأثیر بگذارد. gRPC در مقابل در مقایسه REST، بررسی معیارهای عملکرد، روش های سریال سازی داده ها و استفاده از شبکه از اهمیت بالایی برخوردار است. به خصوص در برنامه هایی که نیاز به ترافیک بالا و تاخیر کم دارند، انتخاب پروتکل مناسب یک عامل حیاتی است.

در حالی که REST به طور کلی از فرمت JSON استفاده می کند، gRPC در مقابل در مقایسه، استفاده gRPC از بافرهای پروتکل منجر به سریال‌سازی و تجزیه داده‌ها سریع‌تر و کارآمدتر می‌شود. از آنجایی که Protocol Buffers یک فرمت باینری است، فضای کمتری را اشغال می کند و سریعتر از JSON پردازش می شود. این امر به ویژه در محیط های با پهنای باند محدود مانند برنامه های کاربردی تلفن همراه و دستگاه های IoT مفید است.

ویژگی	gRPC	استراحت
فرمت داده	بافرهای پروتکل (دودویی)	JSON (مبتنی بر متن)
نوع اتصال	HTTP/2	HTTP/1.1 یا HTTP/2
عملکرد	بالا	وسط
زمان تاخیر	کم	بالا

علاوه بر این، gRPC در مقابل در مقایسه REST، استفاده از پروتکل HTTP/2 نیز عامل مهمی بر عملکرد است. gRPC از ویژگی های HTTP/2 مانند مالتی پلکس کردن، فشرده سازی هدر و فشار سرور بهره می برد. این ویژگی ها باعث کاهش بار شبکه و سرعت بخشیدن به انتقال داده ها می شود. REST معمولاً از HTTP/1.1 استفاده می کند، اما می تواند با HTTP/2 نیز کار کند. با این حال، بهینه سازی های gRPC بر روی HTTP/2 قابل توجه تر است.

تفاوت های عملکرد

• سرعت سریال سازی داده ها
• میزان انتقال داده در شبکه
• هزینه ایجاد و مدیریت ارتباطات
• نرخ استفاده از پردازنده
• تأخیر
• پهنای باند مورد نیاز

gRPC در مقابل معیار عملکرد REST بسته به نیازهای برنامه و مورد استفاده متفاوت است. برای برنامه‌هایی که به کارایی بالا، تأخیر کم و استفاده کارآمد از منابع نیاز دارند، gRPC ممکن است مناسب‌تر باشد، در حالی که برای برنامه‌هایی که به سادگی، پشتیبانی گسترده و ادغام آسان نیاز دارند، REST ممکن است گزینه بهتری باشد.

کدام پروتکل API باید برای کدام پروژه ها انتخاب شود؟

انتخاب پروتکل API به الزامات و اهداف پروژه بستگی دارد. gRPC در مقابل هنگام مقایسه، یادآوری این نکته مهم است که هر دو پروتکل مزایا و معایب متفاوتی دارند. شما می توانید با ارزیابی دقیق نیازهای پروژه خود مناسب ترین پروتکل را انتخاب کنید.

برای مثال، gRPC ممکن است برای معماری‌های میکروسرویس‌هایی که به عملکرد بالا و تأخیر کم نیاز دارند، مناسب‌تر باشد. در حالی که gRPC به ویژه برای ارتباطات داخلی و زمانی که عملکرد حیاتی است ترجیح داده می شود، REST سازگاری و سادگی بیشتری را ارائه می دهد. جدول زیر نمای کلی از اینکه کدام پروتکل برای انواع مختلف پروژه ها مناسب تر است را ارائه می دهد.

نوع پروژه	پروتکل پیشنهادی	از کجا
میکروسرویس با کارایی بالا	gRPC	تأخیر کم، راندمان بالا
API های عمومی	استراحت	سازگاری گسترده، ادغام آسان
برنامه های کاربردی موبایل	REST (یا gRPC-Web)	پشتیبانی HTTP/1.1، سادگی
دستگاه های اینترنت اشیا	gRPC (یا MQTT)	سبک وزن، مصرف کم منابع

علاوه بر این، تجربه تیم توسعه پروژه نیز عامل مهمی است. اگر تیم شما با API های REST باتجربه تر است، انتخاب REST می تواند روند توسعه سریعتر و آسان تری را ارائه دهد. با این حال، اگر عملکرد و کارایی در اولویت باشند، سرمایه گذاری در gRPC ممکن است نتایج بهتری در بلندمدت داشته باشد. لیست زیر حاوی چند نکته مهم برای انتخاب پروژه است:

گزینه های پروژه

1. مورد نیاز عملکرد بالا: gRPC باید برای پروژه هایی که به تاخیر کم و توان عملیاتی بالا نیاز دارند ترجیح داده شود.
2. API عمومی: REST بیشتر برای APIهایی مناسب است که مخاطبان زیادی را جذب می کنند و نیاز به ادغام آسان دارند.
3. توسعه اپلیکیشن موبایل: REST یک راه حل ساده تر و رایج تر برای برنامه های کاربردی تلفن همراه است. اما gRPC-Web را نیز می توان در نظر گرفت.
4. یکپارچه سازی اینترنت اشیا: gRPC یا MQTT را می توان در پروژه های اینترنت اشیا که نیاز به مصرف منابع کم و پروتکل های سبک وزن دارند استفاده کرد.
5. تجربه تیمی: تجربه تیم توسعه نقش مهمی در انتخاب پروتکل دارد.

انتخاب پروتکل API به نیازها و محدودیت های خاص پروژه بستگی دارد. هر دو پروتکل مزایا و معایب خاص خود را دارند. بنابراین، شما باید یک ارزیابی دقیق انجام دهید و مناسب ترین را برای پروژه خود انتخاب کنید.

کاربردهای عملی: توسعه API با gRPC و REST

gRPC در مقابل علاوه بر دانش نظری، درک چگونگی استفاده از این فناوری ها از طریق کاربردهای عملی نیز مهم است. در این بخش، روند توسعه یک API ساده با استفاده از gRPC و REST را طی خواهیم کرد. هدف این است که ببینیم هر دو پروتکل چگونه در سناریوهای دنیای واقعی کار می‌کنند تا به شما کمک کنند پروتکلی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با نیازهای پروژه شما مطابقت دارد.

ویژگی	gRPC	استراحت
فرمت داده	بافرهای پروتکل (protobuf)	JSON، XML
روش ارتباط	HTTP/2	HTTP/1.1، HTTP/2
شرح خدمات	فایل های پروتو	Swagger/OpenAPI
تولید کد	خودکار (با کامپایلر protobuf)	دستی یا با ابزار

در فرآیند توسعه REST API، فرمت داده JSON به طور کلی استفاده می شود و منابع از طریق روش های HTTP (GET، POST، PUT، DELETE) قابل دسترسی هستند. از سوی دیگر، gRPC با استفاده از بافرهای پروتکل ساختار دقیق‌تری را ارائه می‌کند و ارتباطات سریع‌تر و کارآمدتری را از طریق HTTP/2 فراهم می‌کند. این تفاوت ها فاکتورهای مهمی هستند که در طول فرآیند توسعه باید در نظر گرفته شوند.

مراحل توسعه

1. تعیین الزامات API و طراحی.
2. تعریف مدل های داده (فایل های .proto برای protobuf، طرحواره های JSON برای REST).
3. تعریف و پیاده سازی رابط های سرویس.
4. افزودن وابستگی های لازم به پروژه (کتابخانه های gRPC، چارچوب های REST).
5. ایجاد و آزمایش نقاط پایانی API.
6. اجرای اقدامات امنیتی (احراز هویت، مجوز).
7. مستندسازی و انتشار API.

نکات مشترکی در هر دو پروتکل وجود دارد که باید در فرآیند توسعه API در نظر گرفته شوند. مسائلی مانند امنیت، عملکرد و مقیاس پذیری در هر دو پروتکل از اهمیت بالایی برخوردار هستند. با این حال، مزایای عملکرد و ساختار دقیق‌تر ارائه شده توسط gRPC ممکن است گزینه مناسب‌تری برای برخی پروژه‌ها باشد، در حالی که استفاده گسترده‌تر و انعطاف‌پذیری REST ممکن است برای پروژه‌های دیگر جذاب‌تر باشد. نکته مهم این است که با در نظر گرفتن نیازها و الزامات خاص پروژه خود تصمیم درستی بگیرید.

gRPC در مقابل در مقایسه REST نمی توان اهمیت کاربردهای عملی را انکار کرد. با توسعه API های ساده با استفاده از هر دو پروتکل، می توانید تجربه خود را به دست آورید و تصمیم بگیرید که کدام پروتکل برای پروژه شما مناسب تر است. به یاد داشته باشید، بهترین پروتکل، پروتکلی است که نیازهای پروژه شما را به بهترین شکل برآورده کند.

اقدامات امنیتی برای gRPC و REST

امنیت API بخشی جدایی ناپذیر از فرآیندهای توسعه نرم افزار مدرن است. هر دو gRPC در مقابل و معماری های REST مکانیسم های حفاظتی را در برابر تهدیدات امنیتی مختلف ارائه می دهند. در این بخش، نگاهی دقیق به اقدامات احتیاطی که برای ایمن نگه داشتن gRPC و REST APIها باید انجام شود، خواهیم داشت. هر دو پروتکل رویکردهای امنیتی منحصر به فرد خود را دارند و اجرای استراتژی های مناسب برای محافظت از داده های حساس و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز بسیار مهم است.

API های REST معمولاً از طریق HTTPS (SSL/TLS) با هم ارتباط برقرار می کنند و از رمزگذاری داده ها اطمینان می یابند. روش های رایج برای احراز هویت عبارتند از کلیدهای API، OAuth 2.0 و احراز هویت اولیه. فرآیندهای مجوز معمولاً توسط مکانیسم هایی مانند کنترل دسترسی مبتنی بر ریشه (RBAC) یا کنترل دسترسی مبتنی بر ویژگی (ABAC) مدیریت می شوند. معیارهایی مانند اعتبار سنجی ورودی و کدگذاری خروجی نیز معمولاً در API های REST استفاده می شوند.

احتیاط امنیتی	استراحت	gRPC
امنیت لایه حمل و نقل	HTTPS (SSL/TLS)	TLS
تایید هویت	کلیدهای API، OAuth 2.0، احراز هویت اولیه	احراز هویت مبتنی بر گواهی، OAuth 2.0، JWT
مجوز	RBAC، ABAC	مجوز ویژه با رهگیرها
اعتبار سنجی ورودی	اجباری	اعتبار سنجی خودکار با بافرهای پروتکل

از طرف دیگر، gRPC تمام ارتباطات را با استفاده از TLS (امنیت لایه انتقال) به طور پیش فرض رمزگذاری می کند. این نقطه شروع مطمئن تری را در مقایسه با REST فراهم می کند. روش هایی مانند احراز هویت مبتنی بر گواهی، OAuth 2.0 و JWT (JSON Web Token) را می توان برای احراز هویت استفاده کرد. در gRPC، مجوز معمولاً از طریق رهگیرها ارائه می‌شود که یک فرآیند مجوز انعطاف‌پذیر و قابل تنظیم را ارائه می‌دهد. علاوه بر این، ماهیت مبتنی بر طرحواره بافرهای پروتکل، آسیب پذیری های امنیتی بالقوه را با ارائه اعتبارسنجی ورودی خودکار کاهش می دهد.

اقدامات احتیاطی ایمنی

• ارائه رمزگذاری داده ها با HTTPS/TLS.
• استفاده از روش های احراز هویت قوی (OAuth 2.0، JWT، احراز هویت مبتنی بر گواهی).
• مدیریت فرآیندهای مجوز با کنترل دسترسی مبتنی بر وب یا ویژگی.
• اعتبارسنجی دقیق داده های ورودی
• داده های خروجی را به درستی رمزگذاری کنید (مثلاً رمزگذاری HTML).
• انجام تست های امنیتی منظم (تست های نفوذ، اسکن آسیب پذیری).
• به روز نگه داشتن وابستگی ها و اعمال وصله ها در برابر آسیب پذیری های شناخته شده.

در هر دو پروتکل، یک رویکرد چند لایه باید برای تضمین امنیت اتخاذ شود. تنها تکیه بر امنیت لایه حمل و نقل کافی نیست. احراز هویت، مجوز، اعتبار سنجی ورود و سایر اقدامات امنیتی نیز باید به طور همزمان اجرا شوند. علاوه بر این، انجام آزمایش‌های امنیتی منظم و به‌روز نگه‌داشتن وابستگی‌ها به شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌های احتمالی در مراحل اولیه کمک می‌کند. لازم به ذکر است که امنیت API یک فرآیند مستمر است و باید به طور مداوم در برابر تهدیدات در حال تغییر به روز شود.

نتیجه گیری: کدام پروتکل را باید انتخاب کنید؟

gRPC در مقابل همانطور که در مقایسه REST مشاهده شد، هر دو پروتکل مزایا و معایب خاص خود را دارند. انتخاب به نیازهای خاص پروژه، الزامات عملکرد و تجربه تیم توسعه شما بستگی دارد. از آنجایی که REST یک پروتکل پرکاربرد با اکوسیستم بزرگ ابزار است، می تواند نقطه شروع مناسبی برای بسیاری از پروژه ها باشد. به ویژه برای برنامه هایی که به عملیات ساده CRUD (ایجاد، خواندن، به روز رسانی، حذف) نیاز دارند و نیاز به سازگاری با مرورگرهای وب دارند ایده آل است.

پروتکل	مزایا	معایب	سناریوهای مناسب
gRPC	عملکرد بالا، اندازه پیام کوچک، تولید کد	منحنی یادگیری، ناسازگاری مرورگر وب	میکروسرویس ها، برنامه های کاربردی با کارایی بالا
استراحت	استفاده گسترده، درک آسان، سازگاری با مرورگر وب	اندازه پیام بزرگتر، عملکرد کمتر	عملیات ساده CRUD، برنامه های کاربردی مبتنی بر وب
هر دو	پشتیبانی گسترده جامعه، ابزارها و کتابخانه های متنوع	مشکلات عملکرد و آسیب پذیری های امنیتی در صورت استفاده نادرست	انواع پروژه ها با تحلیل و برنامه ریزی صحیح
پیشنهادات	تعیین الزامات، توسعه نمونه های اولیه، انجام تست های عملکرد	اتخاذ تصمیمات عجولانه، نادیده گرفتن اقدامات احتیاطی ایمنی	پروتکلی را انتخاب کنید که با نیازهای پروژه شما مطابقت دارد

با این حال، اگر پروژه شما به کارایی بالا نیاز دارد و از معماری میکروسرویس استفاده می کنید، gRPC ممکن است گزینه بهتری باشد. gRPC راه حل سریعتر و کارآمدتری را به خصوص برای ارتباط بین سرویس ها ارائه می دهد. با استفاده از Protobuf، اندازه پیام کوچکتر می شود و عملیات سریال سازی/استخراج سریعتر می شود. علاوه بر این، به لطف ویژگی تولید کد، روند توسعه نیز می تواند تسریع شود.

نکات تصمیم گیری برای انتخاب

• الزامات عملکرد پروژه خود را به وضوح تعریف کنید.
• در نظر بگیرید که تیم توسعه شما با کدام پروتکل تجربه بیشتری دارد.
• سادگی و فراگیر بودن REST می تواند آن را برای نمونه سازی سریع ایده آل کند.
• در معماری میکروسرویس، عملکرد gRPC می تواند یک مزیت حیاتی ایجاد کند.
• اگر سازگاری مرورگر وب مهم است، REST گزینه مناسب تری خواهد بود.
• نیازهای امنیتی خود را برای هر دو پروتکل به دقت در نظر بگیرید.

gRPC در مقابل انتخاب REST به نیازهای منحصر به فرد پروژه شما بستگی دارد. هر دو پروتکل دارای نقاط قوت و ضعف هستند. انتخاب پروتکل مناسب برای موفقیت برنامه شما بسیار مهم است. با تجزیه و تحلیل دقیق نیازهای پروژه خود و ارزیابی مزایا و معایب هر دو پروتکل، می توانید بهترین تصمیم را بگیرید.

در دنیای فناوری، یک رویکرد یکسان برای همه اعمال نمی شود. انتخاب آگاهانه مطابق با نیازهای پروژه، مزایای قابل توجهی را از نظر زمان، منابع و عملکرد در دراز مدت برای شما به ارمغان می آورد. به یاد داشته باشید، انجام کار درست با ابزارهای مناسب، کلید موفقیت است.

منابع مرتبط gRPC و REST

gRPC در مقابل منابع زیادی وجود دارد که می توانید هنگام مقایسه به آنها مراجعه کنید. این منابع می توانند به شما کمک کنند تا درک عمیقی از هر دو فناوری داشته باشید و نحوه عملکرد آنها را در موارد استفاده مختلف ارزیابی کنید. به خصوص هنگام تصمیم گیری های معماری، دسترسی به اطلاعات قابل اعتماد و به روز بسیار مهم است.

نام منبع	توضیح	اتصال
وب سایت رسمی gRPC	حاوی به روزترین اطلاعات، مستندات و نمونه هایی در مورد gRPC است.	grpc.io
راهنمای طراحی REST API	راهنمای جامع برای طراحی و بهترین شیوه های RESTful API.	restfulapi.net
کتاب میکروسرویس ساختمان	این کتاب که توسط سام نیومن نوشته شده است، اطلاعات دقیقی در مورد معماری میکروسرویس ها و طراحی API ارائه می دهد.	samnewman.io
سرریز پشته	این یک جامعه بزرگ با سؤالات و راه حل های مربوط به gRPC و REST است.	stackoverflow.com

علاوه بر این، دوره های آنلاین و بسترهای آموزشی مختلفی وجود دارد. gRPC در مقابل درس های مفصلی در مورد موضوعات REST ارائه می دهد. این دوره ها اغلب شامل مثال ها و پروژه های عملی هستند که فرآیند یادگیری را موثرتر می کنند. به خصوص برای مبتدیان، راهنماهای گام به گام و کاربردهای عملی می تواند سود زیادی داشته باشد.

منابع پیشنهادی

• مستندات رسمی gRPC
• بهترین شیوه های طراحی REST API
• مقالات و کتاب های معماری میکروسرویس ها
• دوره های gRPC و REST در سیستم عامل های آموزش آنلاین (Udemy، Coursera و غیره)
• پروژه های منبع باز gRPC و REST در GitHub
• تحلیل مقایسه ای در وبلاگ های فناوری

علاوه بر این، gRPC در مقابل پست‌های وبلاگ فنی و مطالعات موردی با مقایسه REST نیز می‌توانند اطلاعات ارزشمندی را ارائه دهند. این نوع محتوا می‌تواند با ارائه نمونه‌های واقعی از اینکه کدام پروتکل در پروژه‌های مختلف ترجیح داده می‌شود و چرا، فرآیند تصمیم‌گیری شما را آسان‌تر می‌کند. تمرکز بر منابعی که شامل تست عملکرد و تجزیه و تحلیل مقیاس پذیری هستند، بسیار مهم است.

این را نباید فراموش کرد gRPC در مقابل انتخاب REST کاملاً به نیازها و الزامات پروژه شما بستگی دارد. بنابراین، باید اطلاعات به‌دست‌آمده از منابع مختلف را به دقت ارزیابی کنید و بهترین تصمیم را بگیرید که مناسب شرایط خاص شما باشد. هر دو فناوری مزایا و معایب خاص خود را دارند و بهترین راه حل با ایجاد تعادل بین این عوامل به دست می آید.

سوالات متداول

تفاوت های کلیدی بین gRPC و REST چیست و چگونه این تفاوت ها بر عملکرد تأثیر می گذارد؟

gRPC دارای یک پروتکل باینری است که با بافرهای پروتکل تعریف شده است، در حالی که REST معمولاً از فرمت های مبتنی بر متن مانند JSON یا XML استفاده می کند. پروتکل باینری gRPC با فعال کردن اندازه‌های پیام کوچکتر و سریال‌سازی/آسیال‌سازی سریع‌تر، عملکرد را بهبود می‌بخشد. فرمت‌های مبتنی بر متن REST خواناتر هستند و اشکال‌زدایی آن‌ها آسان‌تر است، اما عموماً از نظر اندازه بزرگ‌تر هستند.

در چه مواردی باید gRPC را به REST ترجیح دهم و بالعکس؟

gRPC برای برنامه هایی که نیاز به عملکرد بالا، معماری میکروسرویس و نیاز به قابلیت همکاری بین زبانی دارند، ایده آل است. مزایایی را به ویژه در ارتباط بین سیستم های داخلی فراهم می کند. از طرف دیگر، REST برای APIهای ساده و عمومی یا در شرایطی که ارتباط مستقیم با مرورگرهای وب مورد نیاز است، مناسب تر است. علاوه بر این، REST دارای اکوسیستم بزرگتری از ابزارها و کتابخانه ها است.

منحنی یادگیری gRPC چگونه با REST مقایسه می شود و برای شروع استفاده از gRPC به چه دانش قبلی نیاز دارم؟

gRPC ممکن است منحنی یادگیری تندتری نسبت به REST داشته باشد زیرا به فناوری های جدیدتری مانند Protocol Buffers و HTTP/2 متکی است. برای شروع کار با gRPC، درک بافرهای پروتکل، آشنایی با پروتکل HTTP/2 و درک اصول اولیه عملیات gRPC بسیار مهم است. از طرف دیگر، یادگیری REST به طور کلی آسان تر است زیرا بیشتر شناخته شده است و معماری ساده تری دارد.

چگونه امنیت را در REST API تضمین کنیم و چه اقدامات امنیتی باید در gRPC انجام شود؟

امنیت در API های REST معمولاً با استفاده از مکانیسم هایی مانند HTTPS، OAuth 2.0، کلیدهای API و JWT ارائه می شود. در gRPC امنیت ارتباط با استفاده از TLS/SSL ارائه می شود. علاوه بر این، روش هایی مانند رهگیرهای gRPC یا OAuth 2.0 را می توان برای احراز هویت استفاده کرد. در هر دو پروتکل، بررسی اعتبار ورودی و مجوز حیاتی است.

شیوع REST چه تأثیری بر پذیرش آتی gRPC خواهد داشت؟

فراگیر بودن REST ممکن است پذیرش gRPC را به دلیل سهولت ادغام با سیستم‌های موجود و اکوسیستم بزرگ ابزار کند کند. با این حال، محبوبیت فزاینده معماری میکروسرویس ها و نیاز به عملکرد ممکن است باعث پذیرش بیشتر gRPC در آینده شود. رویکردهای ترکیبی با استفاده از gRPC و REST با هم نیز به طور فزاینده ای رایج می شوند.

مزایای عملکرد gRPC نسبت به REST چیست و در چه سناریوهایی این مزایا بیشتر مشهود است؟

مزایای عملکرد gRPC نسبت به REST شامل اندازه پیام های کوچکتر، سریال سازی/جداسازی سریعتر و ویژگی چندگانه سازی ارائه شده توسط HTTP/2 است. این مزایا در سناریوهایی که نیاز به ترافیک زیاد و تأخیر کم دارند، به ویژه ارتباط بین میکروسرویس ها بیشتر مشهود است.

هنگام توسعه API با REST و gRPC چه مواردی را باید در نظر بگیرم و چه ابزارها و کتابخانه‌هایی برای این پروتکل‌ها در دسترس هستند؟

هنگام توسعه API های REST، توجه به اصول طراحی منبع گرا، استفاده از افعال صحیح HTTP و یک استراتژی خوب مدیریت خطا مهم است. هنگام توسعه API های gRPC، باید بر تعاریف صحیح و کارآمد پروتکل بافر، اجرای صحیح سناریوهای جریان و امنیت تمرکز کرد. Postman، Swagger، و کتابخانه های مختلف سرویس گیرنده HTTP برای REST در دسترس هستند. برای gRPC، ابزارهای gRPC، کامپایلرهای بافر پروتکل و کتابخانه های gRPC مخصوص زبان وجود دارد.

از چه روش ها و ابزارهایی می توان برای تست gRPC و REST API ها استفاده کرد؟

ابزارهایی مانند Postman، Insomnia، Swagger UI را می توان برای آزمایش API های REST استفاده کرد. علاوه بر این، کتابخانه های مختلف سرویس گیرنده HTTP و چارچوب های آزمایشی برای آزمایش خودکار در دسترس هستند. ابزارهایی مانند gRPCurl، BloomRPC را می توان برای آزمایش API های gRPC استفاده کرد. علاوه بر این، کتابخانه‌های gRPC و چارچوب‌های آزمایشی خاص زبان را می‌توان برای تست واحد و تست یکپارچه‌سازی استفاده کرد.

اطلاعات بیشتر: بافرهای پروتکل