این پست وبلاگ به طور جامع فناوری‌های احراز هویت بیومتریک رایج در حال حاضر را بررسی می‌کند. این پست تعریف، تاریخچه و تکامل احراز هویت بیومتریک را توضیح می‌دهد، ضمن اینکه به انواع مختلف شناسایی بیومتریک مانند اثر انگشت، تشخیص چهره و اسکن عنبیه نیز می‌پردازد. این پست مزایا و معایب این فناوری، مکانیسم عملکرد آن و حوزه‌های مختلف کاربرد را به تفصیل شرح می‌دهد. خطرات امنیتی و مقررات قانونی مورد بحث قرار گرفته و روندها و پیش‌بینی‌هایی برای آینده احراز هویت بیومتریک ارائه شده است. در پایان، پتانسیل سیستم‌های شناسایی بیومتریک و ملاحظات کلیدی آن را برجسته می‌کند و پیشرفت‌ها در این زمینه را برجسته می‌سازد.

احراز هویت بیومتریک چیست؟ تعریف و اطلاعات اولیه

شناسه بیومتریک احراز هویت فرآیند شناسایی و تأیید هویت افراد با استفاده از ویژگی‌های فیزیکی یا رفتاری است. برخلاف روش‌های سنتی، این روش به جای رمز عبور یا کارت شناسایی، به ویژگی‌های بیولوژیکی منحصر به فرد متکی است. این فناوری به طور فزاینده‌ای در سیستم‌های امنیتی، کنترل دسترسی و برای محافظت در برابر سرقت هویت مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آنجا که داده‌های بیومتریک از فردی به فرد دیگر متفاوت است، سطح بالایی از امنیت را ارائه می‌دهد و جعل آن بسیار دشوار است.

سیستم‌های بیومتریک معمولاً از یک حسگر، یک واحد پردازش داده و یک پایگاه داده تشکیل شده‌اند. حسگر، داده‌های بیومتریک کاربر را ثبت می‌کند، سپس این داده‌ها پردازش و به یک الگوی دیجیتال تبدیل می‌شوند. سپس این الگو با سایر الگوهای ذخیره شده در یک پایگاه داده مقایسه می‌شود. در صورت یافتن تطابق، هویت کاربر تأیید شده و دسترسی به آن اعطا می‌شود. این فرآیند معمولاً چند ثانیه طول می‌کشد و همین امر احراز هویت بیومتریک را به روشی سریع و کارآمد تبدیل می‌کند.

ویژگی‌های کلیدی احراز هویت بیومتریک

• منحصر به فرد بودن: داده‌های بیومتریک هر فرد متفاوت است.
• ماندگاری: ویژگی‌های بیومتریک در طول زمان تغییر قابل توجهی نمی‌کنند.
• قابلیت اندازه گیری: داده‌های بیومتریک را می‌توان به راحتی اندازه‌گیری و پردازش کرد.
• دسترسی: داده‌های بیومتریک باید به راحتی قابل دسترسی باشند.
• مقبولیت: مهم است که استفاده از آن توسط کاربران پذیرفته شود.

فناوری‌های احراز هویت بیومتریک طیف وسیعی از کاربردها را در زمینه‌های مختلف دارند. به عنوان مثال، از آنها برای باز کردن قفل گوشی‌های هوشمند با استفاده از اثر انگشت یا تشخیص چهره، کنترل گذرنامه در فرودگاه‌ها، تأیید هویت در بانکداری و حتی شناسایی مجرمان استفاده می‌شود. پذیرش گسترده این فناوری هم امنیت را افزایش می‌دهد و هم تجربه کاربر را بهبود می‌بخشد. با این حال، نگرانی‌هایی در مورد حریم خصوصی و امنیت داده‌ها نیز در ارتباط با استفاده از آن وجود دارد.

روش‌ها و ویژگی‌های احراز هویت بیومتریک

روش	توضیح	مزایا	معایب
تشخیص اثر انگشت	تحلیل الگوهای اثر انگشت	گسترده، مقرون به صرفه، آسان برای استفاده	حاشیه خطا ممکن است زیاد باشد، مشکلات بهداشتی وجود دارد
تشخیص چهره	تحلیل ویژگی‌ها و خصوصیات چهره	بدون تماس، سریع، کاربرپسند	ممکن است تحت تأثیر شرایط روشنایی، آسیب‌پذیری‌های امنیتی قرار گیرد
تشخیص عنبیه	تجزیه و تحلیل الگوهای منحصر به فرد عنبیه	دقت بالا، قابل اعتماد	گران است، می‌تواند برای کاربران ناخوشایند باشد
تشخیص صدا	تجزیه و تحلیل فرکانس‌ها و ویژگی‌های صدا	بدون تماس، طبیعی، آسان برای استفاده	می‌تواند تحت تأثیر نویز و آسیب‌پذیری‌های امنیتی قرار گیرد

شناسایی بیومتریک احراز هویت نقش حیاتی در تأیید هویت و امنیت در دنیای مدرن ایفا می‌کند. با تکامل فناوری، انتظار می‌رود نوآوری‌ها و کاربردهای این حوزه افزایش یابد. با این حال، نباید از خطرات بالقوه و مسائل اخلاقی مرتبط با این فناوری غافل شد و مقررات قانونی و اقدامات امنیتی لازم باید اجرا شوند.

تاریخچه و توسعه احراز هویت بیومتریک

شناسه بیومتریک ریشه‌های فناوری‌های تأیید هویت در واقع بسیار باستانی هستند. ایده شناسایی افراد با استفاده از ویژگی‌های فیزیکی با توسعه فناوری مدرن اهمیت بیشتری پیدا کرده است. از نظر تاریخی، پیشرفت‌ها در این زمینه به تدریج پیشرفت کرده و منجر به ظهور سیستم‌های پیچیده امروزی شده است.

اول شناسایی بیومتریک روش‌های تأیید هویت عموماً شامل روش‌های ساده‌تر و دستی بودند. به عنوان مثال، روش‌های اثر انگشت و مقایسه در پزشکی قانونی در اواخر قرن نوزدهم شروع به استفاده کردند. سیستم برتیلوناژ، که توسط آلفونس برتیلون توسعه داده شد، یک روش بیومتریک اولیه در نظر گرفته می‌شود که هدف آن شناسایی افراد با استفاده از اندازه‌های بدن بود.

دوره	توسعه	شخص/نهاد مهم
اواخر قرن نوزدهم	ثبت و مقایسه اثر انگشت	آلفونس برتیلون
اواسط قرن بیستم	سیستم‌های تشخیص خودکار اثر انگشت	اف‌بی‌آی
اوایل قرن بیست و یکم	فناوری‌های تشخیص چهره و اسکن عنبیه چشم	شرکت‌های مختلف فناوری
امروزه	سیستم‌های احراز هویت بیومتریک چند عاملی	شرکت‌های امنیتی و فناوری

با پیشرفت فناوری، سیستم‌های خودکار شناسایی اثر انگشت در اواسط قرن بیستم شروع به توسعه کردند. این سیستم‌ها، به‌ویژه توسط نیروهای انتظامی و سازمان‌های دولتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و نقش مهمی در شناسایی مجرمان ایفا کردند. پیشرفت در فناوری رایانه، شناسایی بیومتریک این امر باعث شده است که سیستم‌های تأیید هویت سریع‌تر، دقیق‌تر و قابل اعتمادتر شوند.

امروزه روش‌های بیومتریک مختلفی مانند تشخیص چهره، اسکن عنبیه و تشخیص صدا به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. این فناوری‌ها در حال بهبود فرآیندهای تأیید هویت در حوزه‌های مختلف، از تلفن‌های هوشمند و فرودگاه‌ها گرفته تا بانک‌ها و ادارات دولتی هستند. شناسه بیومتریک آینده سیستم‌های تأیید هویت بر ارائه راه‌حل‌های پیشرفته‌تر و یکپارچه‌تر متمرکز خواهد بود. به عنوان مثال، سیستم‌های بیومتریک که از فناوری‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی بهره می‌برند، می‌توانند فرآیندهای تأیید هویت پیچیده‌تر و امن‌تری را امکان‌پذیر کنند.

مراحل رشد

1. توسعه سیستم‌های احراز هویت مبتنی بر اثر انگشت
2. ظهور سیستم‌های شناسایی خودکار اثر انگشت (AFIS).
3. توسعه و انتشار الگوریتم‌های تشخیص چهره.
4. معرفی فناوری‌های اسکن عنبیه و شبکیه.
5. توسعه سیستم‌های احراز هویت بیومتریک چند عاملی

حفاظت و محرمانگی داده‌های بیومتریک با گسترش این فناوری‌ها اهمیت بیشتری پیدا کرده است. مقررات قانونی و پروتکل‌های امنیتی باید برای جلوگیری از سوءاستفاده از داده‌های بیومتریک تدوین شوند. این امر تضمین می‌کند که: شناسایی بیومتریک می‌توان ضمن به حداکثر رساندن مزایای بالقوه فناوری‌های تأیید هویت، از حقوق و آزادی‌های اساسی افراد محافظت کرد.

احراز هویت بیومتریک فقط یک فناوری نیست، بلکه رویکردی است که مسئولیت‌های بزرگی را در زمینه حفاظت از داده‌های شخصی و تضمین امنیت به همراه دارد.

انواع روش‌های شناسایی بیومتریک: اثر انگشت، تشخیص چهره و خواندن عنبیه چشم

شناسه بیومتریک سیستم‌های تأیید هویت شامل شناسایی و تأیید هویت ما با استفاده از ویژگی‌های بیولوژیکی منحصر به فرد ما هستند. این سیستم‌ها جایگزین امن‌تر و کاربرپسندتری نسبت به روش‌های سنتی ارائه می‌دهند. روش‌های بیومتریک مختلف با ارائه سطوح مختلف امنیتی و زمینه‌های کاربردی، نیازهای مختلفی را برآورده می‌کنند. روش‌های بیومتریک رایج شامل تشخیص اثر انگشت، تشخیص چهره و اسکن عنبیه چشم هستند.

هر کدام شناسایی بیومتریک هر روش تأیید هویت مزایا و معایب خاص خود را دارد. به عنوان مثال، سیستم‌های تشخیص اثر انگشت سال‌هاست که مورد استفاده قرار می‌گیرند و از نرخ دقت بالایی برخوردارند. از سوی دیگر، فناوری تشخیص چهره به لطف ماهیت بدون تماس خود، یک راه‌حل بهداشتی و کاربرپسند ارائه می‌دهد. از سوی دیگر، اسکن عنبیه برای کاربردهایی که نیاز به امنیت بالا دارند ایده‌آل است زیرا ساختار عنبیه بسیار پیچیده و منحصر به فرد است.

روش بیومتریک	میزان دقت	زمینه های استفاده	مزایا
تشخیص اثر انگشت	بالا	گوشی‌های هوشمند، سیستم‌های کنترل دسترسی، پزشکی قانونی	کم هزینه، پرکاربرد
تشخیص چهره	متوسط-بالا	دوربین‌های امنیتی، رسانه‌های اجتماعی، دستگاه‌های تلفن همراه	بدون تماس، سریع، کاربرپسند
آیریس ریدینگ	بسیار بالا	تأسیسات با امنیت بالا، بانکداری، فرودگاه‌ها	بسیار ایمن، منحصر به فرد
تشخیص صدا	وسط	مراکز تماس، دستیارهای صوتی، سیستم‌های امنیتی	سهولت استفاده، عملکرد بدون دخالت دست

شناسه بیومتریک توسعه فناوری‌ها منجر به ظهور سیستم‌هایی با امنیت و کارایی فزاینده می‌شود. پذیرش گسترده این فناوری‌ها پتانسیل ایجاد دنیای دیجیتال امن‌تر را هم برای کاربران شخصی و هم برای سازمان‌ها دارد. برخی از ویژگی‌های کلیدی انواع مختلف بیومتریک در زیر فهرست شده‌اند:

ویژگی‌ها بر اساس انواع بیومتریک

• اثر انگشت: شامل الگوهای منحصر به فرد و دائمی است.
• تشخیص چهره: از اندازه‌گیری‌های هندسی ویژگی‌های صورت استفاده می‌شود.
• آیریس: الگوهای پیچیده در قسمت رنگی چشم تجزیه و تحلیل می‌شوند.
• تشخیص صدا: فرکانس‌ها و آهنگ‌های صدا بررسی می‌شوند.
• هندسه دست: ابعاد دست و طول انگشتان اندازه‌گیری می‌شوند.

تشخیص اثر انگشت

تشخیص اثر انگشت قدیمی‌ترین و پرکاربردترین روش است شناسایی بیومتریک این یکی از روش‌های تأیید هویت است. اثر انگشت هر فرد منحصر به فرد است و آن را به ابزاری ایده‌آل برای شناسایی شخصی تبدیل می‌کند. سیستم‌های تشخیص اثر انگشت با تجزیه و تحلیل الگوهای شیارها و خطوط روی انگشت کار می‌کنند. این الگوها با استفاده از الگوریتم‌های تخصصی به یک الگوی دیجیتال تبدیل شده و در یک پایگاه داده ذخیره می‌شوند. در طول فرآیند تأیید، یک نمونه اثر انگشت جدید گرفته شده و با الگوهای موجود مقایسه می‌شود. در صورت تطابق، احراز هویت موفقیت‌آمیز است.

تشخیص چهره

فناوری تشخیص چهره فرآیند شناسایی یک فرد با تجزیه و تحلیل ویژگی‌های چهره اوست. این فناوری با اندازه‌گیری فواصل و نسبت‌های بین نقاط خاص روی صورت، یک پروفایل منحصر به فرد از چهره ایجاد می‌کند. سیستم‌های تشخیص چهره به طور گسترده در زمینه‌های مختلف مانند دوربین‌های امنیتی، تلفن‌های هوشمند و پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌شوند. از آنجا که این یک روش بدون تماس است، به ویژه در محیط‌هایی که نیاز به بهداشت و برنامه‌های کاربرپسند دارند، ترجیح داده می‌شود. به لطف توسعه الگوریتم‌های هوش مصنوعی، دقت سیستم‌های تشخیص چهره نیز به طور پیوسته در حال افزایش است.

شناسه بیومتریک فناوری‌های احراز هویت دائماً در حال تکامل و یافتن کاربردهای جدید هستند. اگرچه پذیرش گسترده این فناوری‌ها مزایای قابل توجهی از نظر امنیت و سهولت استفاده ارائه می‌دهد، اما نیازمند توجه دقیق به مسائلی مانند حریم خصوصی و امنیت داده‌ها نیز هست.

مزایا و معایب احراز هویت بیومتریک

شناسه بیومتریک سیستم‌های تأیید هویت به دلیل مزایای فراوانشان نسبت به روش‌های سنتی، متمایز هستند. آن‌ها راه‌حل مطمئن‌تری برای تهدیدات امنیتی مانند سرقت هویت و کلاهبرداری ارائه می‌دهند و در عین حال تجربه کاربری را نیز بهبود می‌بخشند. با این حال، مانند هر فناوری دیگری، احراز هویت بیومتریک نیز دارای معایبی است که باید در نظر گرفته شوند. در این بخش، مزایا و معایب سیستم‌های بیومتریک را به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

با گسترش روزافزون سیستم‌های بیومتریک، مزایای آنها برای مشاغل و افراد به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود. به ویژه در مناطقی با حساسیت امنیتی بالا، احراز هویت بیومتریک یک راه حل مؤثر برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز ارائه می‌دهد. با این حال، عواملی مانند هزینه، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی و محدودیت‌های فناوری می‌توانند بر پذیرش این سیستم‌ها تأثیر بگذارند.

مزایا

• فراهم کردن سطح بالایی از امنیت
• ارائه فرصت‌های تراکنش کاربرپسند و سریع
• نیاز به حمل رمز عبور یا کارت را از بین می‌برد
• کاهش ریسک کلاهبرداری و سرقت هویت
• افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها
• ارائه قابلیت‌های پیشرفته نظارت و کنترل

در جدول زیر می‌توانید مزایا و معایب سیستم‌های احراز هویت بیومتریک را با هم مقایسه کنید:

احراز هویت بیومتریک: مزایا و معایب

ویژگی	مزایا	معایب
امنیت	نرخ دقت بالا، مقاومت در برابر جعل	خطر نقض داده‌ها، خرابی سیستم
سهولت استفاده	تأیید سریع و بدون تماس، کاربرپسند	الزامات سخت‌افزاری، مشکلات سازگاری
هزینه	اثربخشی هزینه در درازمدت، کارایی عملیاتی	هزینه اولیه بالا، نیاز به تعمیر و نگهداری
امنیت	روش‌های پیشرفته حفاظت از داده‌ها	احتمال سوءاستفاده از داده‌های شخصی، مقررات قانونی

اثربخشی سیستم‌های بیومتریک مستقیماً با اجرای صحیح و به‌روزرسانی منظم آنها متناسب است. با پیشرفت مداوم فناوری، مزایای ارائه شده توسط این سیستم‌ها در حال افزایش است در حالی که هدف به حداقل رساندن معایب آنها است. بنابراین، هنگام ارزیابی راه‌حل‌های احراز هویت بیومتریک، در نظر گرفتن مزایای بالقوه و خطرات احتمالی مهم است.

جنبه‌های منفی

اگرچه فناوری‌های احراز هویت بیومتریک مزایای زیادی ارائه می‌دهند، اما دارای معایبی نیز هستند. نگرانی‌ها در مورد ذخیره‌سازی و امنیت داده‌های بیومتریک، به ویژه، ممکن است مانع از پذیرش گسترده آنها شود. علاوه بر این، خطاهای سیستم یا نقص فنی می‌تواند از دسترسی کاربر جلوگیری کرده و باعث اختلالات عملیاتی شود.

حریم خصوصی و امنیت داده‌های بیومتریک از جمله نگرانی‌های اصلی کاربران است. اگر این داده‌ها به دست افراد مخرب بیفتد، می‌تواند منجر به عواقب جدی مانند سرقت هویت یا کلاهبرداری شود. بنابراین، پروتکل‌های امنیتی برای سیستم‌های بیومتریک باید به طور دقیق اجرا و به طور منظم حسابرسی شوند.

آینده سیستم‌های احراز هویت بیومتریک به ایجاد تعادل بین امنیت، حریم خصوصی و تجربه کاربری بستگی دارد. با پیشرفت مداوم فناوری، انتظار می‌رود این سیستم‌ها قابل اعتمادتر و کاربرپسندتر شوند.

فناوری شناسایی بیومتریک چگونه کار می‌کند؟

شناسه بیومتریک فناوری بیومتریک یک سیستم پیشرفته است که به ما امکان می‌دهد هویت خود را با استفاده از ویژگی‌های بیولوژیکی منحصر به فردمان تأیید کنیم. این فناوری با روش‌های مختلفی از جمله اثر انگشت، تشخیص چهره و اسکن عنبیه کار می‌کند که هر کدام ویژگی‌های فیزیکی یا رفتاری منحصر به فرد فرد را تجزیه و تحلیل می‌کنند. سیستم‌های بیومتریک جایگزین بسیار امن‌تر و کاربرپسندتری برای روش‌های سنتی مبتنی بر رمز عبور و پین ارائه می‌دهند.

مکانیسم عملیاتی اساسی سیستم‌های بیومتریک شامل سه مرحله اصلی است: جمع‌آوری داده‌ها، استخراج ویژگی‌ها و تطبیق. در مرحله اول، داده‌های بیومتریک (مثلاً تصویر اثر انگشت یا عکس صورت) از طریق حسگرها جمع‌آوری می‌شوند. در مرحله دوم، ویژگی‌های متمایز از این داده‌ها استخراج می‌شوند، مانند جزئیات ریز در اثر انگشت یا فواصل بین نقاط خاص روی صورت. در مرحله آخر، ویژگی‌های استخراج شده با یک پایگاه داده از پیش ذخیره شده مقایسه می‌شوند و در صورت یافتن تطابق، فرآیند احراز هویت تکمیل می‌شود.

فرآیند گام به گام

1. ثبت داده‌های بیومتریک از طریق حسگر
2. پردازش داده‌ها و حذف نویز و تداخل
3. شناسایی ویژگی‌های منحصر به فرد با استفاده از الگوریتم‌های استخراج ویژگی
4. ذخیره ویژگی‌های استخراج‌شده به عنوان الگو
5. در طول تأیید، داده‌های بیومتریک جدید از همان مراحل عبور می‌کنند تا یک الگو ایجاد شود.
6. مقایسه الگوی جدید با الگوهای ذخیره شده.
7. اگر امتیاز تطابق از یک آستانه مشخص فراتر رود، هویت را تأیید کنید.

موفقیت سیستم‌های احراز هویت بیومتریک مستقیماً به دقت و صحت الگوریتم مورد استفاده بستگی دارد. الگوریتم‌های پیشرفته می‌توانند علیرغم تغییرات ناشی از عوامل محیطی (نور، زاویه و غیره) و تفاوت‌های فردی (سن، آسیب‌ها و غیره) نتایج دقیقی ارائه دهند. این سیستم‌ها نه تنها از نظر امنیت، بلکه از نظر سهولت استفاده و سرعت نیز مزایای قابل توجهی ارائه می‌دهند. سیستم‌های احراز هویت بیومتریک به یک راه حل ضروری تبدیل شده‌اند، به خصوص در مناطقی که نیاز به امنیت بالا دارند.

روش بیومتریک	اصل کار	مزایا	معایب
اثر انگشت	تحلیل الگوهای اثر انگشت	گسترده، اقتصادی، قابل اعتماد	حساس، ممکن است تحت تأثیر مشکلات پوستی قرار گیرد
تشخیص چهره	اندازه‌گیری ویژگی‌های صورت و فواصل	بدون تماس، سریع، کاربرپسند	ممکن است تحت تأثیر شرایط نوری قرار گیرد و گمراه کننده باشد
اسکن عنبیه چشم	تجزیه و تحلیل الگوهای منحصر به فرد عنبیه	دقت بالا، قابل اعتماد	گران است، می‌تواند برای کاربران ناخوشایند باشد
تشخیص صدا	تحلیل فرکانس‌ها و آهنگ‌های صدا	استفاده آسان، بدون تماس	ممکن است تحت تأثیر نویز قرار گیرد و ممکن است متفاوت باشد

شناسه بیومتریک آینده فناوری با پیشرفت در هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی شکل می‌گیرد. سیستم‌های هوشمندتر و سازگارتر، دقت را افزایش داده و آسیب‌پذیری‌های امنیتی را به حداقل می‌رسانند. علاوه بر این، با گسترش بیشتر این فناوری، انتظار می‌رود هزینه‌ها کاهش یافته و حوزه‌های کاربردی آن گسترش یابد. سیستم‌های احراز هویت بیومتریک، به ویژه در حوزه‌هایی مانند اینترنت اشیا (IoT) و شهرهای هوشمند، نقش مهمی ایفا خواهند کرد.

کاربردها و زمینه‌های استفاده از احراز هویت بیومتریک

شناسه بیومتریک فناوری‌های تأیید هویت امروزه به طور گسترده در بسیاری از زمینه‌ها، از امنیت و مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا امور مالی و آموزش، مورد استفاده قرار می‌گیرند. این فناوری‌ها فرآیند شناسایی و تأیید هویت افراد را با استفاده از ویژگی‌های فیزیکی یا رفتاری آنها خودکار می‌کنند. سیستم‌های بیومتریک جایگزین امن‌تر و کاربردی‌تری برای روش‌های سنتی ارائه می‌دهند و زندگی را برای کاربران آسان‌تر می‌کنند و در عین حال به کاهش خطراتی مانند کلاهبرداری و سرقت هویت نیز کمک می‌کنند.

مزایای دقت و امنیت ارائه شده توسط سیستم‌های بیومتریک، آنها را به ویژه در حوزه‌هایی که نیاز به حفاظت از داده‌های حساس دارند، ترجیح داده است. به عنوان مثال، احراز هویت با استفاده از اثر انگشت یا تشخیص چهره در تراکنش‌های بانکی با جلوگیری از دسترسی غیرمجاز، امنیت مشتری را افزایش می‌دهد. به طور مشابه، سیستم‌های تشخیص عنبیه چشم که در فرودگاه‌ها استفاده می‌شوند، فرآیندهای کنترل گذرنامه را سرعت می‌بخشند و در عین حال آسیب‌پذیری‌های امنیتی را به حداقل می‌رسانند.

در اینجا جدولی نشان داده شده است که فناوری‌های احراز هویت بیومتریک در کجا استفاده می‌شوند:

بخش	حوزه کاربردی	روش بیومتریک
امنیت	کنترل مرزی، ساخت ورودی‌ها	تشخیص چهره، اثر انگشت
امور مالی	بانکداری موبایل، تراکنش‌های خودپرداز	اثر انگشت، تشخیص صدا
سلامتی	سوابق بیمار، ردیابی دارو	اثر انگشت، تشخیص چهره
آموزش و پرورش	امنیت امتحانات، ردیابی دانش‌آموزان	تشخیص چهره، اثر انگشت

سیستم‌های بیومتریک که امروزه در بخش‌های مختلف به وفور با آنها مواجه می‌شویم، طیف گسترده‌ای از کاربردها را دارند. در اینجا به برخی از زمینه‌های کلیدی استفاده از آنها اشاره می‌کنیم:

زمینه های استفاده

• امنیت مرزی: تشخیص چهره و اسکن اثر انگشت در نقاط کنترل گذرنامه.
• دستگاه‌های تلفن همراه: باز کردن قفل گوشی و تبلت با اثر انگشت و تشخیص چهره
• حفظ کارکنان: سیستم‌های اثر انگشت یا تشخیص چهره برای ردیابی زمان ورود و خروج کارکنان در محل‌های کار.
• تجارت الکترونیک: روش‌های بیومتریک برای ایمن‌سازی فرآیندهای تأیید هویت در خرید آنلاین
• بخش بهداشت: کنترل دسترسی به سوابق پزشکی بیماران و اطمینان از ردیابی داروها.
• مراحل رأی‌گیری: سیستم‌های احراز هویت بیومتریک برای جلوگیری از تقلب در انتخابات

نگرانی‌هایی در مورد حریم خصوصی و امنیت داده‌ها در مورد جمع‌آوری و ذخیره داده‌های بیومتریک وجود دارد. بنابراین، رعایت مقررات قانونی و اصول اخلاقی هنگام استفاده از سیستم‌های بیومتریک بسیار مهم است. محافظت از داده‌های شخصی و تضمین حریم خصوصی برای استفاده پایدار و ایمن از این فناوری‌ها بسیار مهم است.

بخش امنیتی

در بخش امنیت، سیستم‌های احراز هویت بیومتریک برای اهداف مختلفی از جمله کنترل دسترسی، نظارت و شناسایی استفاده می‌شوند. به ویژه در مناطق با امنیت بالا، سیستم‌های بیومتریک از دسترسی غیرمجاز جلوگیری کرده و از تأسیسات و اطلاعات محافظت می‌کنند. فناوری‌های تشخیص چهره، اثر انگشت و تشخیص عنبیه به طور گسترده در مکان‌هایی مانند فرودگاه‌ها، تأسیسات نظامی و ساختمان‌های عمومی استفاده می‌شوند.

بخش مالی

در بخش مالی، شناسایی بیومتریک فناوری‌های تأیید هویت برای اهدافی مانند تأیید هویت مشتری، جلوگیری از کلاهبرداری و افزایش امنیت تراکنش‌ها استفاده می‌شوند. کاربردهای رایج در بخش مالی شامل ورود به سیستم با اثر انگشت یا تشخیص چهره در برنامه‌های بانکداری تلفن همراه، سیستم‌های تأیید هویت بیومتریک که استفاده از کارت در دستگاه‌های خودپرداز را حذف می‌کنند و فناوری‌های تشخیص صدا که در تراکنش‌های پرداخت آنلاین استفاده می‌شوند، می‌شود. این فناوری‌ها با بهبود امنیت مشتریان و مؤسسات مالی، خطر کلاهبرداری را کاهش می‌دهند.

با گسترش روزافزون سیستم‌های بیومتریک، انتظار می‌رود این فناوری‌ها توسعه بیشتری یافته و کاربردهای وسیع‌تری در بخش‌های مختلف پیدا کنند. پیشرفت در زمینه‌هایی مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، دقت و قابلیت اطمینان سیستم‌های بیومتریک را افزایش داده و امکان ارائه راه‌حل‌های امن‌تر و کاربرپسندتر را فراهم می‌کند.

خطرات امنیتی احراز هویت بیومتریک چیست؟

شناسه بیومتریک اگرچه سیستم‌های احراز هویت نسبت به روش‌های سنتی امن‌تر در نظر گرفته می‌شوند، اما این فناوری‌ها خطرات امنیتی خاص خود را نیز دارند. این خطرات می‌توانند در مراحل مختلف، از طراحی سیستم گرفته تا پیاده‌سازی و استفاده، ایجاد شوند. موقعیت‌هایی مانند کپی کردن، جعل یا دستکاری داده‌های بیومتریک می‌توانند قابلیت اطمینان سیستم‌ها را به طور جدی تهدید کنند. نقض داده‌ها و سوءاستفاده از اطلاعات شخصی نیز از نگرانی‌های مهم هستند.

امنیت سیستم‌های بیومتریک به کیفیت حسگرهای مورد استفاده، پیچیدگی الگوریتم‌ها و روش‌های ذخیره‌سازی داده‌ها بستگی دارد. یک حسگر ضعیف ممکن است داده‌های بیومتریک با کیفیت پایین را ثبت کند که منجر به تطابق نادرست یا دسترسی غیرمجاز می‌شود. به طور مشابه، یک الگوریتم ساده ممکن است در برابر داده‌های جعلی یا دستکاری‌شده آسیب‌پذیر باشد. روش‌های ذخیره‌سازی ناامن داده‌ها، خطر سرقت یا تغییر داده‌های بیومتریک را افزایش می‌دهد.

خطرات بالقوه

• نقض داده ها: دسترسی غیرمجاز به پایگاه‌های داده‌ای که داده‌های بیومتریک در آنها ذخیره شده است.
• جعل و تزویر: جعل ویژگی‌های بیومتریک (اثر انگشت، چهره و غیره).
• آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزاری: آسیب‌پذیری‌های امنیتی در نرم‌افزار سیستم‌های بیومتریک
• امنیت سخت‌افزاری: امنیت فیزیکی حسگرها و دستگاه‌های بیومتریک
• دستکاری داده‌ها: تغییر یا تخریب داده‌های بیومتریک.
• نقض حریم خصوصی: جمع‌آوری و استفاده غیرمجاز از داده‌های بیومتریک.

می‌توان اقدامات مختلفی را برای افزایش امنیت سیستم‌های احراز هویت بیومتریک انجام داد. این اقدامات شامل استفاده از روش‌های رمزگذاری قوی، انجام ممیزی‌های امنیتی منظم، پیاده‌سازی احراز هویت چند عاملی و ذخیره ایمن داده‌های بیومتریک است. همچنین رعایت مقررات قانونی و دستورالعمل‌های اخلاقی برای محافظت از حریم خصوصی کاربران و جلوگیری از نقض داده‌ها بسیار مهم است. جدول زیر خطرات امنیتی مختلف و روش‌های کاهش بالقوه را خلاصه می‌کند.

ریسک امنیتی	توضیح	روش های پیشگیری
نقض داده ها	سرقت داده‌های بیومتریک از طریق دسترسی غیرمجاز.	رمزگذاری قوی، کنترل دسترسی، فایروال‌ها.
جعل و تزویر	دسترسی به سیستم با تقلید از ویژگی‌های بیومتریک.	حسگرهای پیشرفته، تشخیص زنده بودن، احراز هویت چند عاملی.
آسیب پذیری های نرم افزاری	دسترسی از طریق آسیب‌پذیری‌های امنیتی در نرم‌افزار سیستم‌های بیومتریک.	به‌روزرسانی‌های امنیتی منظم، آزمایش‌های امنیتی، بررسی کد.
دستکاری داده ها	دسترسی به سیستم با تغییر یا تخریب داده‌های بیومتریک.	بررسی یکپارچگی داده‌ها، امضاهای دیجیتال، مسیرهای حسابرسی.

شناسایی بیومتریک سیستم‌های تأیید هویت می‌توانند در صورت طراحی و پیاده‌سازی صحیح، سطح بالایی از امنیت را فراهم کنند. با این حال، آگاهی از خطرات احتمالی و اجرای اقدامات امنیتی مناسب برای افزایش قابلیت اطمینان و اثربخشی این سیستم‌ها بسیار مهم است. آمادگی برای تهدیدات دائماً در حال تحول و به‌روز نگه داشتن پروتکل‌های امنیتی برای موفقیت بلندمدت سیستم‌های بیومتریک ضروری است.

مقررات قانونی مربوط به احراز هویت بیومتریک

شناسه بیومتریک با گسترش فناوری‌های تأیید هویت، چارچوب‌های قانونی حاکم بر استفاده از آنها نیز اهمیت قابل توجهی پیدا می‌کنند. این مقررات که شامل مسائل حساسی مانند حفاظت از داده‌های شخصی، تضمین حریم خصوصی و جلوگیری از تبعیض می‌شوند، با هدف حفاظت از حقوق کاربران و تضمین استفاده ایمن و اخلاقی از فناوری وضع شده‌اند. در این زمینه، کشورها و مناطق مختلف، مقررات قانونی مختلفی را در مورد جمع‌آوری، ذخیره‌سازی، پردازش و اشتراک‌گذاری داده‌های بیومتریک وضع کرده‌اند.

قانون/مقررات	دامنه	اصول اولیه
KVKK (قانون حفاظت از داده های شخصی)	ترکیه	کمینه‌سازی داده‌ها، محدودیت هدف، شفافیت، امنیت داده‌ها
GDPR (مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها)	اتحادیه اروپا	رضایت، اطلاعات، حق دسترسی، حق فراموش شدن، قابلیت انتقال داده‌ها
CCPA (قانون حفظ حریم خصوصی مصرف‌کنندگان کالیفرنیا)	کالیفرنیا، آمریکا	حق دانستن، حق پاک کردن، حق انصراف، عدم تبعیض
قانون حفاظت از اطلاعات شخصی (PIPL)	چینی	رضایت آگاهانه، محلی‌سازی داده‌ها، محدودیت‌های انتقال داده‌ها

این مقررات قانونی، شناسایی بیومتریک این قانون اصول اساسی را که باید در پردازش داده‌های بیومتریک رعایت شوند، تعیین می‌کند. به عنوان مثال، مقررات عمومی حفاظت از داده‌های اتحادیه اروپا (GDPR) الزامات سختگیرانه‌تری را برای پردازش داده‌های بیومتریک وضع می‌کند زیرا این داده‌ها، داده‌های شخصی ویژه محسوب می‌شوند. طبق GDPR، پردازش داده‌های بیومتریک فقط در شرایط خاص و با رضایت صریح صاحب داده‌ها امکان‌پذیر است. به طور مشابه، قانون حفاظت از داده‌های شخصی (KVKK) در ترکیه نیز حاوی مقررات مهمی برای حفاظت از داده‌های بیومتریک است.

الزامات قانونی

• اخذ رضایت صریح صاحب داده‌ها
• هدف از پردازش داده‌ها واضح و مشروع است.
• رعایت اصل کمینه‌سازی داده‌ها
• ذخیره سازی ایمن داده ها
• انجام اقدامات احتیاطی لازم در برابر نقض داده‌ها
• حفاظت از حقوق مالکان داده‌ها (دسترسی، اصلاح، حذف و غیره)
• شفافیت فرآیندهای پردازش داده‌ها

شناسه بیومتریک استفاده از سیستم‌های احراز هویت باید مطابق با مقررات قانونی باشد. این امر تضمین می‌کند که سازمان‌هایی که از این فناوری استفاده می‌کنند، مسئولیت‌های قانونی خود را انجام می‌دهند و اعتماد کاربران را افزایش می‌دهند. رعایت مقررات قانونی نه تنها یک الزام، بلکه یک مسئولیت اخلاقی نیز هست. بنابراین، الزامات قانونی باید در هر مرحله، از طراحی سیستم‌های بیومتریک گرفته تا اجرای آنها، در نظر گرفته شود و حفاظت از داده‌های شخصی باید در اولویت باشد.

شناسایی بیومتریک با گسترش روزافزون فناوری‌های احراز هویت، چارچوب‌های قانونی حاکم بر استفاده از آنها نیز دائماً در حال تکامل است. این مقررات به مسائل مهمی مانند حفاظت از داده‌های شخصی، تضمین حریم خصوصی و جلوگیری از تبعیض می‌پردازند. برای حفاظت از حقوق کاربران و تضمین استفاده ایمن و اخلاقی از فناوری، مؤسسات باید کاملاً از این مقررات پیروی کنند. این امر به آنها اجازه می‌دهد تا از مزایای بالقوه فناوری‌های بیومتریک بهره برده و در عین حال خطرات احتمالی را کاهش دهند.

آینده احراز هویت بیومتریک: روندها و پیش‌بینی‌ها

شناسه بیومتریک فناوری‌های تأیید هویت، با مزایایی که از نظر امنیت و سهولت استفاده دارند، در آینده حتی گسترده‌تر نیز خواهند شد. پیشرفت‌ها در هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، به ویژه، دقت و سرعت سیستم‌های بیومتریک را افزایش داده و امکان ارائه راه‌حل‌های احراز هویت قابل اعتمادتری را فراهم می‌کنند. این به معنای یک دنیای دیجیتال امن‌تر برای کاربران شخصی و مؤسسات است.

تکنولوژی	حوزه کاربردی	تحولات مورد انتظار
تشخیص چهره	دستگاه‌های تلفن همراه، سیستم‌های امنیتی	تشخیص چهره سه بعدی، تشخیص ماسک و عینک
خواندن اثر انگشت	گوشی‌های هوشمند، کنترل دسترسی	حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر، احراز هویت چند اثر انگشتی
تشخیص عنبیه	مناطقی که نیاز به امنیت بالا دارند	تشخیص عنبیه سریع‌تر و دقیق‌تر، تأیید بدون تماس
تشخیص صدا	دستیاران مجازی، بانکداری تلفنی	عملکرد بهتر در محیط‌های پر سر و صدا، تحلیل احساسات

آینده فناوری‌های بیومتریک نه تنها روش‌های احراز هویت امن‌تری را ارائه می‌دهد، بلکه تجربه کاربری را نیز به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، سیستم‌های بیومتریک بدون تماس، نگرانی‌های بهداشتی را کاهش می‌دهند، در حالی که روش‌های احراز هویت چند عاملی، امنیت را افزایش می‌دهند. علاوه بر این، راه‌حل‌های بیومتریک مبتنی بر ابر، ادغام در دستگاه‌ها و پلتفرم‌های مختلف را تسهیل می‌کنند و راه‌حل‌های انعطاف‌پذیرتر و مقیاس‌پذیرتری را ارائه می‌دهند.

روندهای آینده

• تحلیل بیومتریک با پشتیبانی هوش مصنوعی
• گسترش سیستم‌های تأیید هویت بیومتریک بدون تماس
• پذیرش روش‌های احراز هویت بیومتریک چند عاملی
• افزایش راهکارهای بیومتریک مبتنی بر ابر
• تکنیک‌های رمزگذاری پیشرفته برای محرمانگی و امنیت داده‌های بیومتریک
• سیستم‌های بیومتریک یکپارچه با فناوری‌های پوشیدنی

تدوین مقررات و استانداردهای قانونی برای احراز هویت بیومتریک، استفاده اخلاقی و ایمن از این فناوری را تضمین می‌کند. این مقررات با افزایش شفافیت در جمع‌آوری، ذخیره‌سازی و پردازش داده‌های بیومتریک، از حریم خصوصی کاربران محافظت می‌کنند. علاوه بر این، به‌روزرسانی مداوم اقدامات امنیتی برای مقاوم‌تر کردن سیستم‌های بیومتریک در برابر حملات سایبری بسیار مهم است.

احراز هویت بیومتریک: نتیجه‌گیری و توصیه‌ها

شناسه بیومتریک فناوری‌های تأیید هویت، چشم‌انداز امنیت و احراز هویت را متحول کرده‌اند. این فناوری‌ها که جایگزینی مطمئن‌تر و کاربرپسندتر برای روش‌های سنتی ارائه می‌دهند، به طور فزاینده‌ای در حال تبدیل شدن به بخشی از زندگی ما هستند. با این حال، با گسترش این فناوری‌ها، مسائل مختلفی مانند خطرات امنیتی و مقررات قانونی مطرح می‌شوند. بنابراین، ارزیابی و برنامه‌ریزی دقیق برای اطمینان از استفاده مؤثر و ایمن از سیستم‌های احراز هویت بیومتریک ضروری است.

مزایای سیستم‌های بیومتریک شامل دقت بالا، مقاومت در برابر جعل و سهولت استفاده است. با این حال، این سیستم‌ها معایبی نیز دارند. به عنوان مثال، محرمانگی و امنیت داده‌های بیومتریک از اهمیت بالایی برخوردار است. در صورت نقض داده‌ها، داده‌های بیومتریک می‌توانند به طور برگشت‌ناپذیری به خطر بیفتند. بنابراین، بالاترین استانداردهای امنیتی باید در ذخیره‌سازی و پردازش داده‌های بیومتریک اجرا شود.

مراحل کاربرد

1. تعیین هدف استفاده از سیستم‌های بیومتریک.
2. انتخاب فناوری بیومتریک مناسب برای نیازها.
3. نصب و پیکربندی ایمن سیستم.
4. آموزش و اطلاع رسانی به کاربران.
5. به‌روزرسانی و نگهداری منظم سیستم.

آینده فناوری‌های احراز هویت بیومتریک روشن به نظر می‌رسد. پیشرفت‌ها در زمینه‌هایی مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، دقت و قابلیت اطمینان سیستم‌های بیومتریک را بیش از پیش افزایش می‌دهد. با این حال، با پذیرش گسترده این فناوری‌ها، مسائل اخلاقی و حقوقی نیز به عنوان مسائل مهمی که باید به آنها پرداخته شود، مطرح می‌شوند. بنابراین، احترام به حقوق بشر و اصول حریم خصوصی در توسعه و پیاده‌سازی فناوری‌های احراز هویت بیومتریک بسیار مهم است.

مقایسه فناوری‌های احراز هویت بیومتریک

تکنولوژی	مزایا	معایب
اثر انگشت	به طور گسترده استفاده می‌شود، هزینه کم است.	حساسیت، مستعد ابتلا به مشکلات پوستی.
تشخیص چهره	بدون تماس، سریع.	نورپردازی، زاویه‌ها، جلوه‌های پیری.
تشخیص عنبیه	دقت بالا، جعل آن دشوار است.	هزینه بالا، نیاز به سخت‌افزار خاص.
تشخیص صدا	سهولت استفاده، تأیید از راه دور.	حساسیت به نویز و تغییرات صدا.

شناسایی بیومتریک فناوری‌های احراز هویت نقش مهمی در امنیت و احراز هویت ایفا می‌کنند. با این حال، خطرات و معایب بالقوه این فناوری‌ها نیز باید در نظر گرفته شود. برای اینکه سیستم‌های بیومتریک به طور مؤثر و ایمن مورد استفاده قرار گیرند، باید اقدامات امنیتی مناسب اجرا شود، مقررات قانونی رعایت شود و کاربران مطلع شوند. به این ترتیب، فناوری‌های احراز هویت بیومتریک می‌توانند زندگی ما را ایمن‌تر و آسان‌تر کنند.

سوالات متداول

چه ویژگی‌های کلیدی وجود دارد که احراز هویت بیومتریک را از روش‌های سنتی متمایز می‌کند؟

احراز هویت بیومتریک برای شناسایی به ویژگی‌های فیزیکی یا رفتاری متکی است. برخلاف روش‌های سنتی مانند رمز عبور یا کارت شناسایی، داده‌های بیومتریک منحصر به فرد و جعل آنها دشوار است و سطح بالاتری از امنیت را فراهم می‌کند. علاوه بر این، برخلاف رمزهای عبور که می‌توانند فراموش یا گم شوند، داده‌های بیومتریک همیشه وجود دارند.

پیشرفت در سیستم‌های تشخیص چهره چه تاثیری بر میزان خطای آنها داشته است؟

پیشرفت‌ها در فناوری تشخیص چهره، به ویژه استفاده از الگوریتم‌های یادگیری عمیق، میزان خطا را به میزان قابل توجهی کاهش داده است. اکنون سیستم‌ها می‌توانند در شرایط نوری، زاویه‌ها و حتی انسدادهای جزئی مختلف، به تشخیص دقیق‌تری دست یابند. با این حال، برخی از چالش‌ها، مانند تعصب نژادی، همچنان پابرجا هستند و کار بر روی این موضوع ادامه دارد.

برای حفظ محرمانگی هنگام ذخیره و استفاده از داده‌های بیومتریک، چه اقدامات احتیاطی باید انجام شود؟

برای محافظت از حریم خصوصی داده‌های بیومتریک هنگام ذخیره و استفاده از آنها، باید از تکنیک‌های رمزگذاری قوی، ناشناس‌سازی و کنترل‌های دسترسی استفاده شود. نحوه استفاده از داده‌ها باید به وضوح بیان شود و رضایت صریح کاربران اخذ گردد. علاوه بر این، ممیزی‌های امنیتی منظم باید انجام شود و مقررات قانونی برای جلوگیری از نقض داده‌ها رعایت گردد.

مسائل اجتماعی و اخلاقی که ممکن است با گسترش فناوری‌های احراز هویت بیومتریک ایجاد شوند، چیستند؟

گسترش فناوری‌های احراز هویت بیومتریک می‌تواند منجر به مسائل اجتماعی و اخلاقی مانند نقض حریم خصوصی، احتمال تبعیض، نظارت گسترده و آسیب‌پذیری‌های امنیت داده‌ها شود. به عنوان مثال، اگر داده‌های بیومتریک در معرض دسترسی غیرمجاز قرار گیرند، می‌توانند افراد را در برابر سرقت هویت یا سایر فعالیت‌های مخرب آسیب‌پذیر کنند.

آیا سیستم‌های احراز هویت بیومتریک در جلوگیری از دسترسی غیرمجاز نقاط ضعفی دارند؟ اگر چنین است، این نقاط ضعف چیست؟

بله، سیستم‌های احراز هویت بیومتریک دارای آسیب‌پذیری‌هایی هستند. این آسیب‌پذیری‌ها شامل امکان تقلید داده‌های بیومتریک (اثر انگشت جعلی، ماسک‌های صورت سه‌بعدی و غیره)، دستکاری سیستم‌ها (دور زدن حسگرها) و حملات سایبری به پایگاه‌های داده می‌شود. علاوه بر این، تأثیر عوامل محیطی (نور، دما و غیره) بر عملکرد برخی از سیستم‌ها نیز می‌تواند به عنوان یک نقطه ضعف در نظر گرفته شود.

آیا هزینه سیستم‌های احراز هویت بیومتریک، به خصوص برای کسب و کارهای کوچک، یک مانع محسوب می‌شود؟

بله، هزینه نصب، نگهداری و به‌روزرسانی سیستم‌های احراز هویت بیومتریک می‌تواند به خصوص برای کسب‌وکارهای کوچک یک مانع باشد. با این حال، با ظهور راه‌حل‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر و مبتنی بر ابر، دسترسی به این سیستم‌ها آسان‌تر می‌شود. هزینه‌ها بسته به نیازهای کسب‌وکار و ویژگی‌های سیستم انتخاب‌شده متفاوت است.

فناوری‌های احراز هویت بیومتریک چه چالش‌هایی را برای افراد دارای معلولیت ایجاد می‌کنند؟

فناوری‌های احراز هویت بیومتریک می‌توانند چالش‌هایی را برای افراد دارای معلولیت ایجاد کنند. به عنوان مثال، افراد دارای معلولیت جسمی ممکن است در استفاده از سیستم‌های اثر انگشت یا تشخیص چهره مشکل داشته باشند. سیستم‌های تشخیص عنبیه ممکن است برای افراد دارای اختلالات بینایی مناسب نباشند. بنابراین، توسعه راه‌حل‌های جایگزین که استانداردهای دسترسی را برآورده کرده و انواع مختلف معلولیت‌ها را برطرف کنند، مهم است.

نظر شما در مورد امنیت روش‌های احراز هویت بیومتریک مورد استفاده در دستگاه‌های تلفن همراه چیست؟ آیا این روش‌ها خطری دارند؟

روش‌های احراز هویت بیومتریک مورد استفاده در دستگاه‌های تلفن همراه عموماً ایمن هستند، اما خطراتی را نیز به همراه دارند. به عنوان مثال، سیستم‌های تشخیص چهره را می‌توان با عکس یا فیلم جعل کرد. داده‌های حسگر اثر انگشت را می‌توان به سرقت برد یا جعل کرد. علاوه بر این، اگر دستگاه به خطر بیفتد، می‌توان به داده‌های بیومتریک دسترسی پیدا کرد. بنابراین، رمزگذاری قوی، نرم‌افزار امنیتی به‌روز و استفاده دقیق برای افزایش امنیت احراز هویت بیومتریک در دستگاه‌های تلفن همراه ضروری است.

اطلاعات بیشتر: بررسی اجمالی بیومتریک NIST